Akademia polskiego filmu

Pritsch: Ale tu jest austeria, a nie Kiszyniów! I dzięki Bogu, nigdy tutaj nie będzie, jak długo panuje cesarz Franciszek Józef. I nie ma Żyda, który by mu nie życzył długiego życia i zdrowia. Szkoda tylko, że sam nie jest Żydem. A może to i lepiej, kto wie, czy przyznawałby się do swoich. Wystarczy, że ma żydowskie serce.
Tag: Moi kochani! Moi piękni Żydzi! Dzisiejszy dzień do czego można porównać? Do dnia, w którym zburzono świątynię. Czy w taki dzień można śpiewać? W takim dniu nie wolno śpiewać. W takim dniu powinna być żałoba.

dialog z filmu

Austeria jest rekonstrukcją podwójną. Sięga nie tylko do świata przed zagładą, ale do formacji jeszcze wcześniejszej, dotyczącej przełomu stuleci, która podlega pierwszym działaniom korozji. (…) Reżyserowi udało się uniknąć dwóch zagrożeń: zarówno enigmatyczności, jak i folkloryzmu. W centrum Austerii stoi bowiem postać wyrastająca ponad oba stereotypy. Postać starego Taga wspaniale zagrana przez Franciszka Pieczkę (…) przyjmuje wyroki losu z godnością, a równocześnie zgłasza wobec nich moralny i intelektualny sprzeciw. Kawalerowicz jeszcze raz okazał się mistrzem „historycznej rekonstrukcji”, gdzie w jednym błysku niezwykłej sytuacji zamigotały wszystkie niemal barwy i problemy zaginionej bezpowrotnie kultury.

Krzysztof Teodor Toeplitz, Krajobraz przed zagładą, „Miesięcznik Literacki” 1983, nr 6