Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz? [1978]
rok produkcji:
- 1978
premiera:
- 8 XII 1978
czas trwania:
- 99 min
Reżyseria:
- Stanisław Bareja
Reżyser II:
- Mieczysław Kobek, Stanisław Tym
Scenariusz:
- Stanisław Bareja, Stanisław Tym
Zdjęcia:
- Jan Laskowski
Obsada:
- Krzysztof Kowalewski [Tadeusz Krzakoski, dyrektor ], Bronisław Pawlik [fotograf Roman Ferde], Stanisław Tym [2 role: Tadeusz Dudała, zastępca Krzakoskiego; Szymek, kierowca Ambasady Polskiej w Paryżu], Ewa Wiśniewska [Anna, żona Krzakoskiego], Ewa Ziętek [Danusia], Marek Bargiełowski [ginekolog, znajomy Krzakoskiego], Damian Damięcki [kierowca ciężarówki spuszczający z baku benzynę], Jerzy Duszyński [Kazio, obrażalski klient w delikatesach; wcześniej pojawia się na chwilę w kadrze w scenie rozmowy Ferdego z Krzakoskim pod ], Andrzej Fedorowicz [Mrugała, urzędnik Ambasady Polskiej w Paryżu], Stefan Friedmann [pracownik ], Janusz Gajos [kierownik delikatesów], Kazimierz Kaczor [kierownik warsztatu samochodowego], Zdzisław Maklakiewicz [ojciec rodziny opowiadający synowi o zwierzętach]
Montaż:
- Krystyna Rutkowska
Muzyka:
- Jerzy Derfel
Dźwięk:
- Nikodem Wołk-Łaniewski
Scenografia:
- Allan Starski
Kostiumy:
- Wiesława Starska
Charakteryzacja:
- Halina Ber
Produkcja:
- Zespół Filmowy „Pryzmat”
Kierownictwo produkcji :
- Tadeusz Karwański
Konsultacja muzyczna :
- Anna Grabowska
Rok produkcji:
- 1978
O filmie
Dyrektor dużego przedsiębiorstwa, Krzakoski, czując się zagrożony na stanowisku, organizuje konferencję dla dziennikarzy, połączoną z bankietem, na której bezskutecznie usiłuje przekonać zgromadzonych gości o swych sukcesach i dynamicznym rozwoju zakładu. Kiedy w opustoszałej sali medytuje nad przyszłością, pojawia się dziewczyna w ciąży z wiadomością, że to on jest ojcem mającego się narodzić dziecka. Krzakoski z trudem przypomina sobie okoliczności znajomości nawiązanej na raucie w ambasadzie polskiej w Paryżu.
Jadąc z Danusią samochodem do przyjaciela ginekologa powoduje wypadek, ale po krótkiej rozmowie dziewczyny z milicjantem zostaje puszczony bez żadnych konsekwencji. Zaczyna kojarzyć pewne fakty i dochodzi do wniosku, że Danusia jest córką jakiejś ważnej osobistości. Małżeństwo z nią stworzyłoby mu szansę podreperowania zagrożonej pozycji, cóż, kiedy jest jeszcze żona. Zastępca i zausznik dyrektora, Dudała, proponuje, aby Krzakoski udowodnił żonie zdradę małżeńską. Krzakoski wpada na pomysł zaangażowania na fikcyjnym etacie swojego starego kolegi Romana Ferde, fotografa z zamiłowania, trudniącego się obecnie odpłatnym staniem w kolejce po meble pod "Emilią". Kolega ma sfotografować żonę przyłapaną in flagranti z kochankiem. Ale małżonka okazuje się absolutnie wierna. Jej wizyta złożona w hotelu cudzoziemcowi miała na celu jedynie okazyjne kupienie tureckiego kożuszka. Wreszcie dyrektorowa zdradza męża ze snującym się za nią jak cień Ferde, a ten - zaangażowany teraz uczuciowo - przestaje świadczyć usługi na rzecz dyrektora.
Dudała radzi Krzakoskiemu, aby do momentu znalezienia dowodu zdrady małżeńskiej wyjechał na Węgry, gdzie ich przedsiębiorstwo buduje duży zakład przemysłowy. Po powrocie Krzakoskiego do kraju okazuje się, że w czasie jego nieobecności zaszły liczne zmiany - żona wystąpiła o rozwód, a Dudała nie tylko ożenił się z Danusią ale objął jego stanowisko. Krzakoski zostaje sam, a Ferde wraca do kolejki pod pawilon meblowy "Emilia" i opowiada sąsiadom całą historię.
www.filmpolski.pl
