Przesłuchanie  [1982]

Przesłuchanie

rok produkcji:

1982

premiera:

13 XII 1989

czas trwania:

111 min

Reżyseria:

Ryszard Bugajski

Scenariusz:

Ryszard Bugajski

Zdjęcia:

Jacek Petrycki

Obsada:

Krystyna Janda [Antonina Dziwisz], Adam Ferency [Tadeusz Morawski], Janusz Gajos [major Kąpielowy], Agnieszka Holland [Witkowska], Anna Romantowska [Mira Szajnert], Bożena Dykiel [chłopka Honorata], Olgierd Łukaszewicz [Konstanty, mąż Antoniny], Tomasz Dedek [ubek Czesiek aresztujący Antoninę], Jan Jurewicz [strażnik], Jarosław Kopaczewski [ubek aresztujący Antoninę]

Montaż:

Katarzyna Maciejko

Scenografia:

Janusz Sosnowski

Produkcja:

Zespół Filmowy „X”

Kierownictwo produkcji :

Tadeusz Drewno

Konsultacja muzyczna :

Agnieszka Hundziak

Nagrody:

  • Don Kichot 1989
  • Lubuskie Lato Filmowe Łagów 1989: Grand Prix Złote Grono
  • Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni 1989: nagroda Fundacji Kultury Polskiej dla Krystyny Jandy, Nagroda Dziennikarzy, Nagroda Publiczności
  • Złota Kaczka 1990
  • MFF Cannes (Francja) 1990: Nagroda Jury za najlepszą rolę kobiecą dla Krystyny Jandy
  • Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni 1990: Nagroda Specjalna Jury, nagroda za pierwszoplanową rolę kobiecą dla Krystyny Jandy, nagroda za pierwszoplanową rolę męską dla Janusza Gajosa, nagroda za drugoplanową rolę kobiecą dla Anny Romantowskiej
  • MFF Chicago (USA) 1990: Srebrny Hugo
  • BESEF Belgrad (Jugosławia) 1991: nagroda za rolę kobiecą dla Krystyny Jandy, nagroda FIPRESCI

Cytaty

  • Więźniarka: Stąd nie można wyjść bez winy. To się po prostu nie może udać.
    Tosia: Ale nie, mnie się uda, dlatego że ja tu jestem przez pomyłkę. Mnie po prostu z kimś pomylili i oni się zorientują.
    Więźniarka: Ale władza ludowa nie myli się nigdy. Ja wam radzę: przyznajcie się do wszystkiego, póki czas, dlatego że w przeciwnym wypadku mogą was zlikwidować.
    Tosia: Ale ja nie mam się do czego przyznać.
    Więźniarka: W takim razie musicie szybko wymyślić jakąś winę.

    dialog z filmu

  • Powody zamknięcia tego wybitnego filmu na najwyższej półce są oczywiste: najbardziej zbrodnicza i hańbiąca praktyka terroru, którą wielu dziś jeszcze żyjących chciałoby ukryć. Stąd zaciekłość sędziów filmu w roku 1982 i wytrwały opór aż do ostatnich dosłownie tygodni. (…) Osią dramaturgiczną filmu jest najpierw instynktowny, a potem świadomy opór Toni, który czyni z niej zupełnie innego człowieka. Jest to uniwersalny i wielki temat sztuki: moralne zwycięstwo bezbronnej ofiary. (…) Główna linia dramatu przeprowadzona została znakomicie, przede wszystkim dzięki znakomitej kreacji Krystyny Jandy.

    Cezary Wiśniewski, Przesłuchanie, „Sztandar Młodych” 1989, nr 251