Akademia polskiego filmu

Witek Długosz urodził się w Poznaniu w czerwcu 1956 roku, podczas strajku robotników, w którym brał udział także jego ojciec. Gdy Witek studiuje w Łodzi, umiera ojciec. Chłopak postanawia wyjechać do Warszawy, idzie na dworzec...

W pociągu poznaje komunistę Wernera, który kieruje go do urzędnika partyjnego Adama, umożliwiającego mu pracę w organizacji młodzieżowej. Witek poznaje Czuszkę, zajmującą się podziemnymi wydawnictwami. Nieświadomie powoduje aresztowanie dziewczyny, zrywa z Adamem
i nie wylatuje do Francji z grupą aktywistów młodzieżowych. Nadchodzi lato 1980 roku.

W innej wersji losów Witek wdaje się na dworcu w bójkę z sokistą. Zostaje skazany na miesiąc robót publicznych. Poznaje opozycjonistę Marka i księdza Stefana, którzy wciągają go do konspiracji. Pracuje w tajnej drukarmi, która zostaje zdekonspirowana, ale Witek odmawia współpracy z SB.
W trzeciej wersji Witek spóźnia się na pociąg. Pod wpływem Olgi wraca na studia, po ślubie rodzi mu się syn. Witek angażuje się w pracę naukową, pozostając biernym obserwatorem wydarzeń w Polsce. Wyjeżdża do Libii z cyklem wykładów, ale w ostatniej chwili opóźnia odlot, by zostać przy Oldze spodziewającej się lada chwila porodu drugiego dziecka. Kilkadziesiąt sekund po starcie z Okęcia samolot z Witkiem na pokładzie eksploduje w powietrzu.

Metaforyczna przypowieść o ludzkim losie porównująca ze sobą trzy rodzaje zaangażowania: komunistyczny, chrześcijański, stoicki.

Jan Słodowski, Leksykon polskich filmów fabularnych, Warszawa 1996