Zakazane piosenki  [1946]

Zakazane piosenki

rok produkcji:

1946

premiera:

1 VIII 1947

czas trwania:

97 min

Reżyseria:

Leonard Buczkowski

Scenariusz:

Ludwik Starski

Zdjęcia:

Władysław Forbert

Obsada:

Danuta Szaflarska [Halina Tokarska], Janina Ordężanka [matka Haliny i Romana], Jerzy Duszyński [Roman Tokarski], Jan Świderski [Ryszard], Jan Kurnakowicz [muzyk Cieślak], Stanisław Łapiński [muzyk, znajomy Cieślaka i Tokarskich], Zofia Jamry [folksdojczka Maria Kędziorek], Konstanty Pągowski [dozorca Antoni], Józef Maliszewski [kierownik atelier filmowego], Hanka Bielicka [śpiewaczka uliczna], Maria Bielicka [deklamatorka], Janina Draczewska [kioskarka], Alina Janowska [śpiewaczka uliczna], Helena Puchniewska [handlarka w pociągu], Zofia Mrozowska [żydowska śpiewaczka uliczna], Edward Dziewoński [gestapowiec przeprowadzający rewizję u Tokarskich]

Montaż:

Róża Pstrokońska

Scenografia:

Anatol Radzinowicz, Józef Galewski, Czesław Piaskowski

Produkcja:

Przedsiębiorstwo Państwowe Film Polski

Kierownictwo produkcji :

Franciszek Petersile

Opracowanie muzyczne:

Roman Palester

Cytaty

  • Może okres okupacji niemieckiej na ekranie był przedstawiony zbyt pobłażliwie, ale uważam za dobre, że sylwetki Niemców nie przypominały ich oryginałów (…). Wszystkie te okrucieństwa nie powinny być w całości odtwarzane na ekranie, bo pobudza to u widzów niższe instynkty. Film
    w swej treści łagodny, miły, wzruszający i ciekawy. Tłok w kinach był po prostu olbrzymi. Przyznam się szczerze, że trochę płakałem, gdyż były takie momenty, że wzruszenie wyciskało łzy.


    Zbigniew Kwapisiewicz, Lublin, Peowiaków 4-16, Wypowiedź w ankiecie: Dlaczego płakałeś na „Zakazanych piosenkach"?, „Wieczór Warszawy” 16.02.1947 r.

  • Od czasu Młodego lasu nie było filmu polskiego, który by tak spełniał warunek unikania sztampy. Wszystko w tym filmie jest warszawskie
    w najprawdziwszym stylu, począwszy od tramwaju, a skończywszy na scenach z powstania. Warszawska atmosfera została tak kunsztownie wyczarowana, że nawet tekturowa makieta dekoracyjna nie razi. Ekran zapełnił się postaciami z krwi i kości. Na pierwszy plan wysuwają się dwa doskonałe debiuty: Szaflarskiej i Duszyńskiego. Obydwoje demonstrują wysoki poziom gry aktorskiej, a co najważniejsze, krańcowo odmienny typ filmowy niż przedwojenni „cukierkowi amanci”.


    Zakazane piosenki, „Ekspres Wieczorny”, 19.01.1947 r.