Kino polskie jako kino transnarodowe

Tytuł:

Kino polskie jako kino transnarodowe

Redaktorzy:

Sebastian Jagielski, Magdalena Podsiadło

Wydawca:

Universitas

Wydanie:

2017

Liczba stron:

452

Opis

Ze względu na tożsamościową rolę, jaką kino polskie odegrało w XX wieku, kwestia narodowości stanowiła jedno z głównych zagadnień z nim związanych oraz wyznaczała istotne ścieżki interpretacyjne w badaniach nad filmem. Ujęcie to domaga się obecnie kontynuacji i uzupełnienia o perspektywę transnarodową, która znacząco poszerza pole badawcze, sięgając poza granice wyznaczone ramami państwa narodowego. Autorzy niniejszego tomu zwracają baczną uwagę na nieszczelność granic, ich przekraczanie, interakcję między tym, co wewnątrz, a tym, co na zewnątrz państwa narodowego, na zjawiska i konteksty ponadnarodowe, transgraniczne kontakty instytucjonalne oraz indywidualne przedsięwzięcia twórcze, które nie tłumaczą się jedynie z perspektywy narodowej. Ujęcie transnarodowe jest tym samym wieloperspektywiczne, kładzie większy nacisk na dynamikę globalnych przemian, uprzywilejowuje kontekst, odchodzi od tematów nacechowanych narodowo, docenia sposoby ekspresji niekoniecznie sprzyjające tożsamościowej spójności oraz odsłania sprzeczności tkwiące w polskiej kinematografii.

Spis treści

WSTĘP
 
Magdalena Podsiadło: Transnarodowe spojrzenie jako efekt współczesności 
 
I. WSPÓLNOTA EUROPEJSKA
 
  • Joanna Rydzewska: Transnarodowość, postsekularyzm i tajemnica winy w Idzie Pawła Pawlikowskiego 
  • Paulina Kwiatkowska: Obóz dla uchodźców w Cinecittà – między rzeczywistością a światem przedstawionym
  • Marcin Maron: Danton Andrzeja Wajdy w kontekście rewolucyjnych ideałów obywatelskich oraz francuskich sporów o rewolucję 
  • Krzysztof Kopczyński: Koprodukcja międzynarodowa polskich filmów dokumentalnych w latach 2005–2015 (rekonesans)
  • Katarzyna Mąka-Malatyńska: Między kulturami. Transnarodowy charakter etiud z łódzkiej Szkoły Filmowej 
II. TRANSNARODOWY PRL
 
  • Anna Szczepańska: Od Lenino do Łodzi przez Berlin: polska Czołówka Filmowa w cieniu kinematografii radzieckiej 
  • Pavel Skopal: Międzynarodowa konferencja jako instytucja dyscyplinująca. „Rewizjonistyczne tendencje” w polskim kinie lat 1957–1960 z perspektywy radzieckiej
  • Barbara Giza: Ku transnarodowości. Sukcesy polskiego kina na Festiwalu w Cannes w latach 1946–1966 w korespondencjach publikowanych przez magazyn „Film”
  • Sebastian Jagielski: „Niech mnie wszyscy kochają”. Transnarodowe ciało Elżbiety Czyżewskiej
  • Marta Brzezińska-Pająk: Bracia krwi – polscy aktorzy w filmach indiańskich wytwórni DEFA 
  • Inga Pērkone-Redoviča: Wpływ Wajdy na kino łotewskie. Przypadek filmu Kamień i pył 
  • Imre Szíjártó: Film polski jako kult
 
III. TWÓRCY BEZ PASZPORTU
 
  • Patrycja Włodek: Ryszard Bolesławski – reżyser jako medium 
  • Dominik Wierski: Dobry styl jest niewidoczny. O współpracy Sidneya Lumeta z Andrzejem Bartkowiakiem
 
IV. RELACJE TRANSGRANICZNE
 
  • Filip Nowak: Problemy z transnarodowością 
  • Paul Coates: Nazywanie Wstrętu – transnarodowość a/jako transpłciowość
  • Tadeusz Lubelski: Obrona przed bezdomnością? Gorejący krzew – czeski film polskiej reżyserki
  • Małgorzata Radkiewicz: Spojrzenie na Wschód. Motywy białoruskie, ukraińskie i rosyjskie w polskim filmie współczesnym 
  • Monika Talarczyk-Gubała: „Widzę siebie jako część większej całości”. O filmowej twórczości Katarzyny Klimkiewicz 
  • Paulina Haratyk: Polin. Filmy wędrujące w przestrzeni i historii 
 
V. TRANSNARODOWE STYLE
 
  • Kris Van Heuckelom: Współczesny polski film drogi w kontekście (trans)narodowym 
  • Magdalena Podsiadło: Między Wschodem a Zachodem. Neokonserwatywny charakter polskiego postmodernizmu filmowego
  • Piotr Zwierzchowski: Międzynarodowe inspiracje i konteksty polskiego filmu kryminalnego 

  • NOTY O AUTORACH 
  • FILMOGRAFIA 
  • INDEKS NAZWISK