Akademia polskiego filmu

Filmy nie powstają w kulturowej próżni, a zbadanie, opisanie i zrozumienie pewnego aktu tworzenia stanowi główny obiekt badawczy niniejszej książki. Jej celem jest po części kontynuacja nowej tradycji badań nad kulturą produkcji filmowej, zarysowanej w książce Marcina Adamczaka Obok ekranu, która w tym wypadku skupia się na szczegółowej antropologicznej analizie poszczególnych etapów pracy nad filmem i prezentacji różnych spojrzeń, najczęściej tych niewidzialnych czy mniej znaczących członków ekipy filmowej, a wszystko to zrekonstruowane na podstawie trzyletnich badań etnograficznych. Interesująca perspektywa badawcza niniejszej publikacji otwiera się również dzięki zaangażowanym w nią autorom, którzy łączą wiedzę naukową z praktyczną, oferując przez to unikalny, oparty na doświadczeniu i wiedzy insiderski wgląd w świat produkcji audiowizualnej w Polsce. Książka ta w efekcie to niejako próba „odczarowania” polskiej fabryki snów. Mówiąc językiem metafory i rewolucji – próba zburzenia „czwartej ściany”, uchwycenia esencji surowości tworzenia, zwykle niedostępnego spojrzeniu przeciętnego oka, wreszcie próba przywrócenia tego, co społeczne, procesualne, w fenomenie, który w tradycji pisarskiej dyscypliny częściej występuje pod postacią rozważań o jego efekcie. W ten sposób autorzy książki niemal postulatywnie powtarzają za Vicki Mayer, aby „przywrócić to, co społeczne” i przypomnieć, że za każdym wielkim i małym filmowym dziełem stoją pracujący ludzie i mnogość historii do opowiedzenia.