Akademia polskiego filmu

Andrzej: Naprawdę nie rozumiem, po co ci te pozorne gesty, iluzje, bunt. To do niczego nie prowadzi.
Moneta: A ty znasz jakiś inny sposób, nie?
Andrzej: Taktyka. Ja chcę żyć, rozumiesz? Tu i teraz. Po co mam być bohaterem dla pensjonarek? Ty myślisz zapewne, że ja się zeświniłem? Moneta: Czy ja coś takiego powiedziałem?
Andrzej: Gdyby wszyscy wartościowi ludzie odsunęli się od życia, to ty wiesz, co by było?
Moneta: No, co by było?
Andrzej: Jeden wielki burdel, ja ci powiem.

dialog z filmu

Pokolenie '68 jest dla kultury polskiej niezwykle ważne. Postawione do kąta w Marcu, wstrząsane salwami 1970 roku, wchodziło w życie twardo, nabijając sobie guzy o ostre kanty (…). Niepodważalną zasługą Indeksu jest to, że w dobie, kiedy naród pazernie obsprawiał się na kredyt, [reżyser] zaproponował sugestywny model młodego bohatera, który oparł się pokusom ułatwionej konsumpcji. (…) Można powiedzieć, że protest jest zasadą konstrukcyjną filmu. Ekran, na którym reżyser wypisał swe mane tekel fares światu rujnującej prosperity, został wówczas sztucznie wygaszony (…). Lecz historia filmu polskiego (…) nie odmówi Indeksowi jego prekursorskiej roli wbrew widzimisię ówczesnej administracji.

Jerzy Płażewski, Józef M. odmawia zgody, „Ekran" 1981, nr 22