Kobieta samotna  [1981]

Kobieta samotna

rok produkcji:

1981

premiera:

30 IX 1987

czas trwania:

92 min

Reżyseria:

Agnieszka Holland

Scenariusz:

Agnieszka Holland, Maciej Karpiński

Zdjęcia:

Jacek Petrycki

Obsada:

Maria Chwalibóg [Irena Misiak], Bogusław Linda [Jacek Grochala], Paweł Witczak [Boguś, syn Ireny], Danuta Balicka, Bożena Baranowska [nauczycielka], Łucja Burzyńska, Danuta Gallert, Henryk Hunko [mężczyzna na zebraniu w szkole], Sława Kwaśniewska [ciotka Ireny], Ryszard Kotys [Władek, kuzyn Ireny, ojciec chrzestny Bogusia], Jerzy Kozłowski [szef ochrony w ambasadzie], Bohdana Majda [gospodyni Jacka], Jerzy Matula [Stefan, naczelnik poczty], Andrzej Mrozek [ksiądz]

Montaż:

Roman Kolski

Muzyka:

Jan Kanty Pawluśkiewicz

Scenografia:

Jerzy Śnieżawski, Danuta Węgrzyn

Produkcja:

Zespół Filmowy „X” , Telewizja Polska

Kierownictwo produkcji :

Jerzy Szebesta

Nagrody:

  • Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni 1988: Nagroda Specjalna Jury dla Agnieszki Holland, nagroda za pierwszoplanową rolę kobiecą dla Marii Chwalibóg, nagroda za pierwszoplanową rolę męską dla Bogusława Lindy
  • Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji 1988 dla Marii Chwalibóg

Bibliografia

Książki:

Jankun-Dopartowa M., Gorzkie kino Agnieszki Holland, Gdańsk 2000.

Artykuły:

Demidowicz K., Prowincjonalni i samotni, „Film” 1999, nr 4, s. 126-127.
Hollender B., Zwyczajni ludzie w kinie Agnieszki Holland, „Rzeczpospolita” 25.8.2008, nr 198, s. A17.
Piotrowska A., Bohaterowie w gorączce, „Tygodnik Powszechny” 2008, nr 34, s. 33.
Sadowska M., Jak zaczynała Holland, „Przekrój” 2008, nr 3, s. 61.
Sobański O., Krzyk nad przepaścią, „Film” 1987, nr 42, s. 8.
Wróblewski J., Kamienny świat, „Kino” 1989, nr 6, s. 7-9.

Sprawozdania z produkcji:

Królikowska E., Nie unikniesz przeznaczenia...?, „Film” 1981, nr 28, s. 6-7.
Łepkowska I., Nie patrzeć w kamerę, „Film” 1981, nr 30, s. 18-20.

Cytaty

  • Jacek: Taki kuternoga jak ja…
    Irka: Pan jest dla mnie za młody, ja mam dziecko i za sobą…
    Jacek: Ja nie jestem taki młody. Ja tylko tak wyglądam.

  • Zrealizowana w 1981 roku i zdjęta z półek dopiero siedem lat później opowieść [mówi] o upodleniu, niszczeniu godności i podważaniu prawa do istnienia lekceważonej i spychanej na margines najbardziej bezbronnej części...

    Rozwiń