Akademia polskiego filmu

Film (zrekonstruowany w latach dziewięćdziesiątych w Filmotece Narodowej z ocalałych materiałów) jest owocem artystycznego kompromisu. W przyjętym kształcie ekranowym został całkowicie podporządkowany funkcji patriotyczno-propagandowej, reklamowany w prasie jako „wielki dramat poświęcenia i bohaterstwa, ilustrujący wskrzeszenie Polski oraz grozy (sic!) rządów bolszewickich”. Zapewne zabieg taki był po części uzasadniony (sam Strug nie brał udziału w pisaniu scenariusza, ograniczył się jedynie do „ogólnych wskazówek”) materią fabularną powieści, której akcja toczyła się w latach 1916-1920, m.in. na rozległych obszarach Rosji, od Syberii po Krym.”

Tadeusz Lubelski, Historia kina polskiego, Katowice 2009, str. 52.