Akademia polskiego filmu

Chłopiec: Wolałbym opowiadać, że leciałem takim wozem z Warszawy… Andrzej: A gdybym ja samochodu nie zatrzymał?
Chłopiec: To by trup na szosie leżał.
Andrzej: Pan tak dla sportu?
Chłopiec: Inaczej życie byłoby nudne, nie?
Krystyna: Ile pan ma lat?
Andrzej: Przejechałbym szczeniaka, a odpowiadałbym za człowieka.

dialog z filmu

U źródeł kompozycji Noża w wodzie leży nieustanny, fascynujący konflikt między trojgiem bohaterów. To on nadaje dynamikę całości i on sprawia, że cokolwiek jawi się naszym oczom i uszom, stanowi cząstkę improwizacji filmowej na zadany temat. Ta sama właściwość jego konstrukcji przesądza o tym, że ekranowe postaci stają się czynnikiem dysonującym. (…) Dochodzi do tego „garderoba duszy” (określenie Karola Irzykowskiego), na którą składają się rozmaite: pozy, maski, wyobrażenia o sobie, autokreacje trojga bohaterów. (…) Nóż w wodzie należy do najznakomitszych debiutów polskiego kina. Wywarł on ostatecznie znaczny wpływ na rozwój polskiej sztuki filmowej lat sześćdziesiątych.

Marek Hendrykowski, Modern jazz, „Kwartalnik Filmowy" 1997, nr 17