Akademia polskiego filmu

Mężczyzna: Pojadę z tobą.
Kobieta: Nie, nie można. Ja już nie potrafię. I nie chcę. Nie jestem już taka młoda.
Mężczyzna: Cóż ty za głupstwa mówisz? Zrezygnowałaś, jak wszyscy… Kobieta: Nie warto zaczynać. Tak już się stało, tak wyszło w życiu. Mężczyzna: Jesteśmy dwojgiem ostatnich ludzi na ziemi.

dialog z filmu

Wielką nowością filmu Konwickiego była (…) możliwość realizacji kina
w najwyższym stopniu autorskiego, gdzie kamera traktowana jest jak pióro, przekazujące na kartce papieru osobisty sposób widzenia świata. To przecież dopiero po Konwickim twórcy francuskiej Nowej Fali zaczęli
w podobny sposób realizować swoje filmy. Ale nowatorstwo Konwickiego sięgało jeszcze dalej, dotyczyło również sposobu narracji. Fabuła została w Ostatnim dniu lata zredukowana do minimum. Ważne są nie tyle zdarzenia, co gesty bohaterów i ukryte za nimi marzenia i lęki.

Andrzej Werner, Akademia polskiego filmu, Telewizja Polska, 1992