Palec boży  [1972]

Palec boży

rok produkcji:

1972

premiera:

3 VII 1973

czas trwania:

88 min

Reżyseria:

Antoni Krauze

Scenariusz:

Antoni Krauze [na podstawie powieści Tadeusza Zawieruchy]

Zdjęcia:

Jan Hesse

Obsada:

Marian Opania [Tadeusz Kasprzak], Aleksander Benczak [Bolesław Kasprzak], Grażyna Chęcińska [Grażyna Cyganiewicz], Janusz Zaorski [Alfred Cyganiewicz], Maciej Englert [Andrzej, pensjonariusz zakładu psychiatrycznego], Henryk Hunko [zdun], Kazimierz Iwiński [przewodniczący komisji egzaminacyjnej], Celina Klimczak [matka Tadeusza], Wiesława Kosmalska, Zygmunt Malawski [prezez], Izabella Pieńkowska [Irka, kochanka ojca], Jerzy Przybylski [aktor], Jerzy Przybylski [bezdomny filozof], Magda Teresa Wójcik [kierowniczka chóru]

Montaż:

Janina Niedźwiecka

Muzyka:

Zygmunt Konieczny

Scenografia:

Jerzy Groszang

Produkcja:

Studio Filmowe (dawniej Zespół Filmowy) „Tor”

Kierownictwo produkcji :

Wojciech Karmoliński

Nagrody:

  • I Międzynarodowe Spotkania Filmowe „Młodzież na ekranie” 1973: Jantar za scenariusz, nagroda aktorska dla Mariana Opani, Nagroda Dziennikarzy
  • Nagroda im. Andrzeja Munka 1973 dla Antoniego Krauzego
  • Lubuskie Lato Filmowe Łagów 1974: Wyróżnienie Honorowe za najlepszą kreację aktorską dla Mariana Opani, Nagroda Specjalna Jury, Nagroda Koordynacyjnej Rady Artystycznej Kin Studyjnych
  • MFF Locarno (Szwajcaria) 1974: II nagroda

Cytaty

  • Mówię o takim bohaterze, któremu się nie udaje. Nie zawsze sam talent decyduje o sukcesie, nie ma żadnego automatycznego sprzężenia. Powiedzenie, że każdy jest kowalem własnego losu, zawiera prawdę na wyrost. Wydaje mi się, że jest coś niedobrego w tym, że chłopak, który ma tak ogromną pasję, traktowany jest tak obojętnie i lekceważąco.

    Antoni Krauze, Wypowiedź na spotkaniu z publicznością, „Kino” 1973, nr 7

  • Atmosfera Palca Bożego ma w sobie coś z tragikomicznego niedopasowania. (…) W różnych dziedzinach życia bohater znajduje wciąż ten sam slogan konformistyczny, więc (…) odnajduje się w sytuacji obcego. I dręczy się tym straszliwie, wiedząc, że nosi w sobie prawdę. Prawda, niezrozumiana przez najbliższych i raz po raz oblewana na państwowym egzaminie, powoli gdzieś się rozmywa. Niewyrażalna i nieurzeczywistniona, może po prostu jest ułudą? Nie ma prawdy życia, choć przecież żyje człowiek prawdziwy – to utajone motto Palca Bożego.

    Rafał Marszałek, Kuracja nawykowa, „Literatura” 1973, nr 33