Potop [1974]
rok produkcji:
- 1974
premiera:
- 2 IX 1974
czas trwania:
- 316 min
Reżyseria:
- Jerzy Hoffman
Scenariusz:
- Jerzy Hoffman, Adam Kersten, Wojciech Żukrowski
Zdjęcia:
- Jerzy Wójcik
Obsada:
- Daniel Olbrychski [Andrzej Kmicic], Małgorzata Braunek [Oleńka Billewiczówna], Tadeusz Łomnicki [Jerzy Michał Wołodyjowski], Kazimierz Wichniarz [Jan Onufry Zagłoba], Władysław Hańcza [Janusz Radziwiłł], Leszek Teleszyński [Bogusław Radziwiłł], Ryszard Filipski [Soroka], Wiesława Mazurkiewicz [ciotka Kulwiecówna], Franciszek Pieczka [stary Kiemlicz], Lesław Janicki [Damian Kiemlicz], Wacław Janicki [Kosma Kiemlicz], Bruno O'Ya [Józwa Butrym], Włodzimierz Bednarski [Zend], Bogusz Bilewski [Kulwiec - Hippocentaurus], Andrzej Kozak [Rekuć Leliwa], Krzysztof Kowalewski [Roch Kowalski]
Montaż:
- Zenon Piórecki
Muzyka:
- Kazimierz Serocki
Scenografia:
- Wojciech Krysztofiak
Produkcja:
- PRF Zespoły Filmowe
Kierownictwo produkcji :
- Wilhelm Hollender
Nagrody:
-
- Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku 1974: Grand Prix Złote Lwy dla Jerzego Hoffmana, nagroda za pierwszoplanową rolę męską dla Daniela Olbrychskiego, Nagroda Publiczności
- Złota Kamera 1974
- Festiwal Filmowy Ludzi Pracy (Czechosłowacja) 1975: nagroda aktorska dla Daniela Olbrychskiego
- Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia dla Jerzego Hoffmana
- Nominacja do Nagrody Amerykańskiej Akademii Filmowej Oscar 1975
O filmie
Dzieje miłości Andrzeja Kmicica, chorążego orszańskiego, i Oleńki Billewiczówny, mające za tło historyczne najazd szwedzki 1655-1660.
Kmicic początkowo opowiada się po stronie kolaborujących ze Szwedami Radziwiłłów. Zrozumiawszy swój błąd, porywa Bogusława Radziwiłła, co kończy haniebny rozdział jego bujnego życiorysu. Pod przybranym nazwiskiem Babinicz z poświęceniem służy ojczyźnie, wsławiając się brawurowymi akcjami podczas obrony klasztoru na Jasnej Górze. Po wysadzeniu szwedzkiej kolubryny zostaje ranny i powraca do prawdziwego nazwiska. Jego patriotyczne czyny zostają nagrodzone ręką Oleńki i starostwem upickim. Najbardziej spektakularna część Sienkiewiczowskiej Trylogii zaadaptowana w duchu tradycyjnej interpretacji dzieła ku pokrzepieniu serc, z położeniem akcentów na ewolucję bohatera, który
z nieodpowiedzialnego watażki staje się bohaterem narodowym.
Jan Słodowski, Leksykon polskich filmów fabularnych, Warszawa 1996
