Akademia polskiego filmu

Bunt poety, nawet jeśli skierowany przeciw konkretom, ma w sobie jądro metafizyczne. (…) Majewski to właśnie w filmie podkreśla, sprowadzając realia czasów Wojaczka do surrealistycznej metafory. Obraz świata
w jego czarno-białych kadrach jest maksymalnie stylizowany (…). Walorem jest także pewna niejasność, która pozostaje jakby na przekór… postaci narracji. Majewskiemu udało się przerzucić pomost między dniem dzisiejszym a peerelowską przestrzenią, co sprawia,
że postać buntownika zaakceptować może dzisiejszy, młody i wcale nie wolny od buntowniczych nastrojów widz.

Andrzej Kołodyński, Taki portret…, „Kino” 1999, nr 11

Nie wiem, czyś ty to dostrzegł, że słowo „kobieta”|Oczywiście rymuje się ze słowem „poeta”|Nie wiem, czyś się zamyślił nad tą rewelacją|Nie wiem czy Tobie to się objawiło jasno|Wiem tylko tyle (w proste ujmę sylogizmy|tę moją wiedzę): znawca nieświeżej bielizny…

Rafał Wojaczek, Kobiecość III