Akademia polskiego filmu

Książka jest wynikiem kilkuletnich badań nad repertuarem warszawskich kin w okresie od odzyskania przez Polskę niepodległości do pojawienia się na ekranach pierwszych filmów dźwiękowych. Warszawa tego czasu była miastem tętniącym życiem filmowym, w którym kilkadziesiąt kin wyświetlało codziennie najnowsze produkcje sprowadzone z Niemiec, Stanów Zjednoczonych, Francji, Włoch, Danii, Szwecji czy Rosji. Repertuarowi oraz reakcjom i obyczajom publiczności przyglądali się liczni krytycy, na czele z wybitnymi pisarzami – Karolem Irzykowskim, Antonim Słonimskim, Anatolem Sternem. Wyrażane przez nich spostrzeżenia i – nieraz bardzo surowe – oceny stanowią ważny element książki, pozwalając inaczej spojrzeć na kanoniczne dziś pozycje kina niemego.

W książce znaleźć można odpowiedzi na wiele pytań, dotyczących polskiej kultury filmowej lat dwudziestych:

• Jakie filmy oglądano w Warszawie najchętniej?
• Które kina uchodziły za najbardziej eleganckie?
• Dlaczego warszawscy właściciele kin kilkakrotnie ogłaszali strajki i zamykali kina?
• Dlaczego Charlie Chaplin nie był ulubionym komikiem polskiej publiczności?
• Jakie filmy kryły się pod tytułami ekranowymi: Jedynaczka króla szmalcu, Tajemniczy Dżems, A jednak ciało jest słabe?