Akademia polskiego filmu

Zabierz mnie stąd – powiedziała. – Zabierz mnie stąd i wracajmy do miasta. Będziemy żyć spokojnie. To są niedobrzy ludzie. – Podniósł głowę. – Ale dobrze jeżdżą – powiedział. – Czy długo chcesz tu zostać? – Dopóki nie zwiozę drzewa. – Dużo tego drzewa trzeba? – Bardzo dużo.

Marek Hłasko, Następny do raju

Sytuacja zewnętrzna, niezmiernie przekonująca w swoich realiach, jest tylko pretekstem do ukazania, co dzieje się w ludziach i z ludźmi skazanymi na siebie w osamotnieniu. Chcieliby uciec od świata, nie uciekną jednak, bo nie mogą uciec przed sobą. Ich dzieje zostały wpisane w rzadką w polskim filmie sytuację „drzwi zamkniętych” (…). W gwałtowności wypowiedzi, w surowym obrazie realiów, w pozbawionym złudzeń przedstawianiu ludzi, w buncie przeciwko bezsensowi losu i zawinionym przez ludzi nonsensom – film Petelskiego nie znalazł właściwie kontynuacji.

Wanda Wertenstein, Nie ma ucieczki od losu, „Kino” 1979, nr 10