HISTORIA POLSKIEGO FILMU - FILMY - AKADEMIA POLSKIEGO FILMU

Scenariusz:: Leszek Wosiewicz, Jarosław Sander [na podstawie książki Kazimierza Tymińskiego „Uspokoić sen”]

Obsada:: Adam Kamień [Tadeusz Wyczyński Bławatek], Marcin Troński [Moskwa, szef kelnerów], Piotr Skiba [Włodek], Krzysztof Kolberger [blokowy Kornblumenblau], Wiesław Wójcik [blokowy Wesołek], Marek Chodorowski [szef kartoflarzy], Zygmunt Bielawski [blokowy artystów], Ewa Błaszczyk [komendantowa], Erwin Nowiaszek [szef wydziału politycznego], Jerzy Rogalski [strażnik w bloku śmierci], Włodzimierz Musiał [szef kuchni], Adrianna Biedrzyńska [więźniarka], Ewa Harasimowicz [szrajberka], Andrzej Ferenc [pielęgniarz], Jerzy Goliński [mistrz], Leon Niemczyk [wodzirej na zabawie gwiazdkowej]

Nagrody:

Nagroda im. Andrzeja Munka 1988 dla Leszka Wosiewicza
MFF Locarno (Szwajcaria) 1989: Brązowy Leopard dla Adama Kamienia
Nagroda Szefa Kinematografii 1989 za reżyserię dla Leszka Wosiewicza
Lubuskie Lato Filmowe Łagów 1989: Srebrne Grono
Koszaliński Festiwal Debiutów Filmowych „Młodzi i Film” 1989: nagroda za debiut reżyserski
Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni 1989: nagroda wojewody gdańskiego, nagroda za reżyserię dla Leszka Wosiewicza, nagroda za zdjęcia dla Krzysztofa Ptaka, nagroda za montaż dla Wandy Zeman i Jarosława Wołejki

Cytaty

Tadzik: Uważaj na Vorarbeitera.
Kornblumenblau: Kto to?
Tadzik: Formalnie Polak, ale tak naprawdę pół Czech, pół Niemiec. Święcie wierzy w zwycięstwo Trzeciej Rzeszy. Pisze podanie… Chce iść na front i zginąć za Führera.
Kornblumenblau: Trzeba mieć niezłego…
Tadzik: Twój blokowy wcale nie lepszy.
Kornblumenblau: Ja nikomu nie szkodzę!
Tadzik: No… jasne (śmieje się)
Kornblumenblau: Jak Boga kocham!… Ja mu tylko raz zagrałem!…
Tadzik: Tak!… Ha, ha… Ty, palancie, święci nie idą do nieba!…

dialog z filmu
Na pierwszy rzut oka film jest zbudowany jak filozoficzna przypowiastka o cechach moralitetu. (…) Wosiewicz zdaje się opowiadać historię dwudziestowiecznego everymana rzuconego w oświęcimską otchłań. Ale ten everyman jest zarazem artystą flirtującym (z musu) z totalitarnym systemem. (…) Czy więc sztuka jest niemoralna? A może stoi ponad moralnością? By te pytania zabrzmiały mocno (…), Wosiewicz podejmuje wyrafinowane zabiegi artystyczne. Jego film jest realistyczny, a zarazem pełen stylizacji. Reżyser wyjaskrawia zjawiska, posuwa się do deformacji.

Tomasz Jopkiewicz, Flirt z katem, „Film” 1989, nr 43
Wróć