Krzyk [1982]
rok produkcji:
- 1982
premiera:
- 2 XII 1983
czas trwania:
- 88 min
Reżyseria:
- Barbara Sass
Scenariusz:
- Barbara Sass
Zdjęcia:
- Wiesław Zdort
Obsada:
- Dorota Stalińska [Marianna Perełka], Stanisław Igar [Nowicki], Krzysztof Pieczyński [Marek], Iga Cembrzyńska [matka Marianny], Anna Romantowska [siostra przełożona], Marek Bargiełowski [działacz]
Montaż:
- Maria Orłowska
Muzyka:
- Wojciech Trzciński
Scenografia:
- Jerzy Sajko
Kierownictwo produkcji :
- Ryszard Straszewski
Nagrody:
-
- Koszaliński Festiwal Debiutów Filmowych „Młodzi i Film” 1983: Grand Prix Wielki Jantar dla Barbary Sass, nagroda aktorska dla Doroty Stalińskiej
- MFF San Sebastian (Hiszpania) 1983: nagroda CAALA dla Barbary Sass, nagroda CAALA i nagroda CIDALC dla Doroty Stalińskiej
O filmie
Marianna, dziewczyna z marginesu przestępczego warszawskiej Pragi, wychodzi z więzienia i dzięki pomocy kuratora społecznego dostaje pracę salowej w luksusowym domu starców. Zajmuje się tam między innymi starym, zgryźliwym pensjonariuszem.
Jest rok 1981. Działacze związkowi przeprowadzają kontrolę w domu starców, podejrzewając, że zajmują tam bezprawnie miejsca dawni prominenci. Plotka głosi, że jednym z nich jest Stary. Marianna opuszcza ruderę, w której mieszka jej matka-alkoholiczka z kochankiem. Zatrzymuje się u Marka, pielęgniarza z domu starców. W oczekiwaniu na obiecane mieszkanie spółdzielcze Marek urządził sobie lokum w baraku. Pod wpływem uczucia do pielęgniarza Marianna przeistacza się z wulgarnej chłopczycy w sympatyczną, zadbaną dziewczynę. Nadzieje na mieszkanie rozwiewają się, Marek odchodzi. Zrozpaczona Marianna odpowiedzialnością za swoją bezdomność i nędzę obarcza Starego, który nie chciał jej pożyczyć pieniędzy na łapówkę w spółdzielni. W porywie wściekłości uderza go butelką i wydaje zwierzęcy krzyk bezsilności.
W filmie znakomicie uchwycono atmosferę rewindykacji, panującą w roku 1981. Dom starców okazał się czytelną metaforą społeczeństwa.
Adam Wyżyński, Leksykon polskich filmów fabularnych, Warszawa 1996
Artykuły
-
Krzyk, czyli Perełka na dnie
Monika Talarczyk-Gubała
[w:] Wszystko o Ewie. Filmy Barbary Sass a kino kobiet w drugiej połowie XX wieku
Galeria
Cytaty
-
Krzyk reprezentuje ten rodzaj rozumowania reżyserskiego i biegłości, które na naszym gruncie są trudno osiągalne. (…) W Krzyku ciągle stykamy się z jakąś tajemnicą, niedopowiedzeniem (…)...
Rozwiń
