Akademia polskiego filmu

Współcześnie. Ryszard Ochódzki, prezes klubu sportowego Tęcza, wyjeżdża służbowo za granicę. Przy odprawie celnej okazuje się, że ma wyrwane karty z paszportu, co odbiera mu szanse na dalsze podróże zagraniczne. Ryszard domyśla się, że paszport zniszczyła jego była żona Irena. Mają wspólne konto w londyńskim banku i Irena chce mu uniemożliwić podjęcie oszczędności.

Ryszard gwałtownie szuka sobowtóra, aby pod jego nazwiskiem wyjechać do Londynu. Znajomy Ochódzkiego, reżyser Hochwander, pomaga mu w przedsięwzięciu. Łączą go z Ryszardem wspólne interesy. Razem organizują imprezę, na której gigantyczny, słomiany miś zostaje uwieszony do helikoptera. Będzie unosił się nad Warszawą, a Hochwander nakręci film z latającym misiem. Reżyser znajduje wreszcie warszawskiego węglarza Stanisława Palucha, łudząco podobnego do Ryszarda. Jedyną różnicą w wyglądzie obu panów są włosy. Ochódzki jest prawie łysy, a Paluch ma bujną czuprynę. Kochanka Ryszarda, Ola, kupuje szampon na porost włosów Samson, po którego użyciu wypada nawet najbujniejsze owłosienie. Ten szampon wylewa na głowę Paluchowi. Uwodzi go i obiecuje wspólny wyjazd za granicę. Ryszard, podszywając się pod ważnego dygnitarza, telefonicznie każe wydać paszport Paluchowi. W samolocie do Londynu Ochódzki spotyka byłą żonę. Podstępnie wykrada jej dokumenty, co utrudnia kontrolę celną. Pierwszy dociera do banku i przenosi oszczędności na osobne konto. Tego samego dnia wraca do Warszawy. Po południu gigantyczny słomiany miś już unosi się ponad miastem. Zdumieni warszawiacy nie mogą dociec sensu tego spektaklu. Nagle miś spada i wbija się w ziemię. Wokół unoszą się strzępy słomy.

Komedia złożona z groteskowych epizodów ukazujących rozpad PRL-owskiego systemu. Sceny z barów mlecznych, urzędów i sklepów ujawniają absurd codziennej egzystencji Polaków. Wokół historii Ochódzkiego narasta wiele ważnych, małych opowieści charakteryzujących rzeczywistość początku lat osiemdziesiątych.

Joanna Piątek, Leksykon polskich filmów fabularnych, Warszawa 1996