Akademia polskiego filmu

Krytycy zżymają się (chociaż ostatnio jakoś mniej) na filmy Stanisława Barei, ale publiczność wali na nie drzwiami i oknami. I chyba jednak publiczność ma rację! Bareja jest po prostu jedynym reżyserem, który od lat realizuje satyryczne filmy o naszej rzeczywistości. W dodatku odkąd połączył się w spółkę autorską ze Stanisławem Tymem, jego satyra stała się ostrzejsza. Zderzenie absurdów codziennego życia z abstrakcyjnymi pomysłami dobitnie wskazuje, że nasza rzeczywistość przewyższa najbardziej surrealistycznie pomyślaną fikcję. Czego można żądać więcej od komedii satyrycznej?

Aleksandra (wł. Juliusz Kydryński), Miś – zabawne zwierciadło naszej rzeczywistości, „Przekrój”, 17 maja 1981

Dialog z filmu

Kierowca: Wczoraj jechałem tędy i tych domów jeszcze nie było.
Milicjant z drogówki: A gdyby tu staruszka przechodziła do domu starców, a tego domu jeszcze nie było, a dzisiaj już by był, to wtedy wy byście tę staruszkę przejechali, a to być może wasza matka!
Kierowca: Jak ja mogę przejechać matkę na szosie, jak moja matka siedzi z tyłu.
Milicjant (do centrali): Halo, Brzoza, halo, Brzoza, źle cię słyszę. Powiedział, że matka siedzi z tyłu! Że matka siedzi z tyłu!!!
Oficer I: Przede wszystkim nie panikujcie.
Oficer II: To nam wskazuje na to, że po pierwsze, życie stawia przed nami ciągle coś nowego. Po drugie, musimy mieć różne warianty. I dlatego proponuję wariant następujący: A gdyby tu było nagle przedszkole w przyszłości…
Milicjant (brnie przez krzaki i przepowiada sobie kwestię): A gdyby tu było nagle przedszkole w przyszłości i wasz synek mały przechodził w przyszłości, którego jeszcze nie macie? Więc nie mówcie mi, że siedzi z tyłu!

dialog z filmu