Nad rzeką, której nie ma [1991]
rok produkcji:
- 1991
premiera:
- 23 I 1991
czas trwania:
- 85 min
Reżyseria:
- Andrzej Barański
Scenariusz:
- Andrzej Barański [na podstawie opowiadania Stanisława Czycza]
Zdjęcia:
- Ryszard Lenczewski
Obsada:
- Marek Bukowski [Admirał], Joanna Trzepiecińska [Marta], Adrianna Biedrzyńska [Ewa], Mirosław Baka [Wódz], Tomasz Hudziec [Ataman], Andrzej Mastalerz [Pasza], Marta Kalmus [Monika], Iwona Marciniec [Sylwia], Barbara Połomska [matka Admirała], Magdalena Scholl [Myszka], Małgorzata Wachecka [Bożena], Jerzy Braszka [Ziutek], Krystyna Feldman [Magotka], Marta Konarska [Jola], Edward Kusztal [strażak], Stanisław Mucha [Czesiek], Paweł Nowisz [felczer]
Montaż:
- Zbigniew Niciński
Muzyka:
- Henryk Kuźniak
Scenografia:
- Paweł Mirowski
Produkcja:
- Telewizja Polska, Studio Filmowe (dawniej Zespół Filmowy) „Oko”
Kierownictwo produkcji :
- Paweł Rakowski
Nagrody:
-
- Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni 1991: nagroda za scenariusz dla Andrzeja Barańskiego, nagroda Prezesa Komitetu ds. Radia i Telewizji dla Andrzeja Barańskiego
- Tarnowska Nagroda Filmowa 1993: Nagroda Główna Brązowa Statuetka Leliwity, Nagroda Jury Młodzieżowego
O filmie
Prowincjonalne miasteczko. Początek lat sześćdziesiątych. Młodzi chłopcy: Admirał, Ataman, Wódz i Pasza, spędzają wolny czas, włócząc się po ulicach. Piją tanie wino i przesiadują z nudów na stacji kolejowej. Marzą o pięknym życiu, pełnym przygód.
Pewnego dnia do miasteczka przybywa Marta, dziewczyna z obozu studenckiego. Między nią a Admirałem rodzi się uczucie. Chłopak zaniedbuje kolegów i cały czas spędza z Martą. Młodzieńcza miłość sprawia, że oboje stają się drażliwi. Dochodzi do zerwania. Gdy w miasteczku pojawiają się dwie nowe dziewczyny, Ewa i Myszka, które uciekły z domu, Admirał stara się wykorzystać okazję,
by sprowokować odruch zazdrości u Marty, i ostentacyjnie adoruje Myszkę. Bez rezultatu. Chłopcy wyśmiewają się z niego, efektem jest pojedynek Admirała z Wodzem. Ale wrogość szybko przemija,
a pojednanie zostaje przypieczętowane winem w kawiarni i burdą, po której cała paczka trafia do aresztu. Kończy się lato. Marta odjeżdża, niezdecydowana, jakby szukała wzrokiem kogoś na peronie... Chłopcy nocą idą nad rzekę, która w marzeniach wydaje im się czymś wspaniałym. Rano widzą zwykłą rzeczkę swojego dzieciństwa.
Jest to moja podróż sentymentalna do czasu, miejsc i ludzi – do siebie. Przeminęło małe miasteczko, w którym żyłem, przeminęła moja młodość. (Andrzej Barański)
Waldemar Piątek, Leksykon polskich filmów fabularnych, Warszawa 1996
