HISTORIA POLSKIEGO FILMU - FILMY - AKADEMIA POLSKIEGO FILMU

Paciorki jednego różańca [1979]

rok produkcji:: 1979
premiera:: 24 III 1980
czas trwania:: 106 min

Reżyseria:: Kazimierz Kutz

Scenariusz:: Kazimierz Kutz

Zdjęcia:: Wiesław Zdort

Obsada:: Marta Straszna [Habrykowa], Augustyn Halotta [Karol Habryka], Ewa Wiśniewska [Zosia], Franciszek Pieczka [Jerzy], Jan Bógdoł [Antek], Stanisław Zaczyk [Malczewski, dyrektor kopalni], Jerzy Rzepka [Leszek], Ryszard Jasny [Pielorz], Róża Richter [Pielorzowa], Władysław Gluch [Kosmala], Antoni Wolny [Pawelczyk], Maksymilian Baron [Paulek], Jerzy Gniewkowski [inżynier Sopoćko]

Montaż:: Józef Bartczak

Muzyka:: Wojciech Kilar

Scenografia:: Andrzej Płocki

Produkcja:: Studio Filmowe (dawniej Zespół Filmowy) „Kadr”

Kierownictwo produkcji :: Wojciech Karmoliński

Nagrody:

MFF Karlowe Wary (Czechosłowacja) 1980: Nagroda Specjalna
Lubuskie Lato Filmowe Łagów 1980: Srebrne Grono dla Augustyna Halotty i Marty Strasznej
Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku 1980: Grand Prix Złote Lwy
Nagroda Entuzjastów Kina Samowar 1980
MFF Figueira da Foz (Portugalia) 1981: Srebrny Medal
MFF Sao Paulo (Brazylia) 1982: II miejsce w plebiscycie publiczności

Bibliografia

Książki:

Analizy i interpretacje. Film polski, red. Alicja Helman, Tadeusz Miczka, Katowice 1984.

Artykuły:

Gwóźdź A., Między życiem a narracją, „Kino” 1981, nr 7, s. 17-19.
Janicka B., Dialog z buldożerem, „Film” 1980, nr 15, s. 9.
Mętrak K., Reduta Habryki, „Kino” 1980, nr 08, s. 14-16.
Paciorki jednego różańca, „Filmowy Serwis Prasowy” 1980, nr 5, s. 2-4.
Sobolewski T., Święte śniadanie, „Kino” 1980, nr 06, s. 5-7.

Wywiady:

Lewandowski J.F., Zagrać siebie. Rozmowa z Augustynem Halottą, „Kino” 1980, nr 6, s. 8-10.

Sprawozdania z produkcji:

Lewandowski J.F., Racje starego Habryki, „Film” 1979, nr 42, s. 6-7.
Sobolewski T., Na Śląsku, w Europie, „Film” 1979, nr 36, s. 18-20.

Wróć

Galeria

Poprzedni Następny

Wideo

więcej filmów

Cytaty

Zgodziłem się od razu na zagranie głównej roli w filmie, bo to był film
o mnie, o starym górniku, któremu zabierają domek i chcą przenieść do bloków (…). Najcięższą sceną była ta, gdy leżę na tego truposza...
Ten film, gorzki i bardzo prawdziwy, opowiada w stylistyce całej Kutzowej trylogii, o tym, jak zatraca się dusza górnika, dusza śląska w miałkim (…), pustym kulturowo dobrobycie, wykorzeniającym ludzi (…) z...

Rozwiń