Aktorzy prowincjonalni [1978]
rok produkcji:
- 1978
premiera:
- 10 VIII 1979
czas trwania:
- 104 min
Reżyseria:
- Agnieszka Holland
Scenariusz:
- Agnieszka Holland, Witold Zatorski
Zdjęcia:
- Jacek Petrycki
Obsada:
- Halina Łabonarska [Anka Malewska], Tadeusz Huk [Krzysztof Malewski], Iwona Biernacka [asystentka Rysia], Ewa Dałkowska [Krystyna Gazda], Sława Kwaśniewska [suflerka Malina], Kazimiera Nogajówna [aktorka Hanka], Janina Ordężanka [matka Andrzeja], Krystyna Wachelko-Zaleska [aktorka Daniela], Stefan Burczyk [aktor Andrzej], Andrzej Buszewicz [aktor Zygmunt Bielski], Jan Ciecierski [Tadeusz Burski], Jerzy Fedorowicz [Michał Sulkiewicz], Adam Ferency [maszynista Adaś], Bronisław Kassowski [stary aktor], Jerzy Kryszak [aktor Cynik]
Montaż:
- Halina Nawrocka
Muzyka:
- Andrzej Zarycki
Scenografia:
- Bogdan Sölle
Produkcja:
- Zespół Filmowy „X”
Kierownictwo produkcji :
- Michał Szczerbic
Nagrody:
-
- Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku 1979: nagroda za pierwszoplanową rolę kobiecą dla Haliny Łabonarskiej
- Koszaliński Festiwal Debiutów Filmowych „Młodzi i Film” 1979: Grand Prix Wielki Jantar, nagroda aktorska dla Haliny Łabonarskiej
- MFF Cannes (Francja) 1980: nagroda FIPRESCI
O filmie
Do prowincjonalnego teatru przyjeżdża reżyser z Warszawy. Wystawia Wyzwolenie Wyspiańskiego, a w głównej roli obsadza trzydziestoletniego Krzysztofa, najzdolniejszego aktora w zespole. Krzysztof jest pełen zapału i pomysłów, ale lekceważąca postawa reżysera-karierowicza działa nań jak zimny prysznic. Musi jednak grać, a frustrację i napięcie rozładowuje w domu. Jego żona Anka, aktorka w teatrze lalkowym, również nie znajduje satysfakcji w wykonywanej pracy.
Po premierze, mimo triumfalnych nastrojów w teatrze, Krzysztof ma poczucie, że znów nie powiedział publiczności czegoś istotnego, czegoś od siebie. Rozwiewają się szanse na nowe interesujące propozycje. Rosną nieporozumienia między Krzysztofem a Anką. Kobieta odchodzi. Po nieudanej próbie samobójczej Krzysztof oświadcza dyrektorowi, że nie będzie więcej grał roli Konrada. Zaczyna mówić kwestiami z dramatu. Załamany, zjawia się u Anki za kulisami teatru kukiełkowego. Dochodzi do smutnego pojednania. Małżonkowie nie wierzą w jakąkolwiek zmianę u ich życiu.
Teatr w teatrze i teatr w filmie – te dwie konwencje zastosowane przez reżyserkę okazały się zaskakująco świeże, a tekst Wyspiańskiego – aktualny.
Adam Wyżyński, Leksykon polskich filmów fabularnych, Warszawa 1996
