Akademia polskiego filmu

Rok 1905. Chemik sporządza bombę na zamówienie konspiratorów z PPS. Po jej odbiór przychodzi młoda dziewczyna Kama. Wkrótce potem Chemik zostaje aresztowany. Bojowiec Leon odzyskuje wolność. Towarzysze partyjni uwalniają go podczas transportu ulicami Warszawy. Potajemnie odwiedza dom rodzinny. Jego ojciec, prezentujący ugodowe poglądy polityczne, nie potrafi zrozumieć syna i jego metod walki z rosyjskim zaborcą.

Leon, ukrywając się u Kamy, nawiązuje kontakty z Organizacją Bojową PPS. Później jedzie na wieś organizować grupę bojową chłopów. Przygotowuje zamach na rosyjskiego generała-gubernatora, który ma się pojawić na warszawskim kiermaszu dobroczynnym. Kama zgadza się rzucić pocisk. Elegancko ubrana, spaceruje po bazarze z bombą w pudle ozdobionym kokardą. Towarzyszą jej Leon i bojowiec Kamil. Generał jednak nie przyjeżdża. Po tym szokującym przeżyciu Kama popada w obłęd i zostaje umieszczona w szpitalu psychiatrycznym. Leon ukrywa bombę na wsi u chłopa Kiełzy, działającego w PPS. Niebawem sam wyjeżdża do Krakowa. Rewolucja wygasa. Nadchodzą czasy wzmożonego terroru. Po powrocie do Warszawy Leon usiłuje przekonać Kamila, że mimo wszystko należy wznowić działalność bojową. Kamil jednak obwinia go o szaleństwo Kamy i, powodowany nienawiścią do dawnego przyjaciela, denuncjuje go. Wojtek Kiełza przywozi bombę do Warszawy. Chce odnaleźć towarzyszy z PPS i wziąć udział w jakiejś akcji bojowej. Przypadkiem spotyka na ulicy zakutego w kajdany Leona. W końcu pada ofiarą prowokacji. W czasie śledztwa nie chce wyjawić, gdzie ukrył bombę, i zostaje skazany na śmierć. Oczekując na wykonanie wyroku, powierza swą tajemnicę anarchiście Gryziakowi. Po wyjściu na wolność Gryziak odnajduje bombę. Zabija prowokatora, który zadenuncjował Kiełzę, i zostaje aresztowany. W gmachu rosyjskiej ochrany rzuca bombę. Pocisk jednak nie wybucha. Rozwścieczeni żandarmi masakrują Gryziaka. Carscy saperzy wywożą bombę nad Wisłę i ją detonują.

Joanna Piątek, Leksykon polskich filmów fabularnych, Warszawa 1996