Krajobraz po bitwie  [1970]

Krajobraz po bitwie

rok produkcji:

1970

premiera:

08 IX 1970

czas trwania:

101 min

Reżyseria:

Andrzej Wajda

Reżyser II:

Jan Budkiewicz

Scenariusz:

Andrzej Wajda, Andrzej Brzozowski

Zdjęcia:

Zygmunt Samosiuk

Obsada:

Daniel Olbrychski [Tadeusz], Stanisława Celińska [Nina], Aleksander Bardini [Profesor], Tadeusz Janczar [Karol], Zygmunt Malanowicz [Ksiądz Redaktor], Mieczysław Stoor [Chorąży], Leszek Drogosz [Tolek], Stefan Friedmann [Cygan], Jerzy Obłamski [więzień], Jerzy Zelnik [komendant amerykański], Małgorzata Braunek [Niemka na rowerze], Anna German [Amerykanka], Agnieszka Fitkau [koleżanka Niny], Alina Szpak [Niemka w koszarach], Józef Pieracki [kucharz], Andrzej Piszczatowski [wartownik amerykański], Józef Pitorak [arcybiskup]

Montaż:

Halina Prugar

Dźwięk:

Wiesława Dembińska

Scenografia:

Jerzy Szeski

Kostiumy:

Jerzy Szeski, Renata Własow

Charakteryzacja:

Halina Turant-Ber

Produkcja:

Zespół Filmowy Wektor

Kierownictwo produkcji :

Barbara Pec-Ślesicka

Rok produkcji:

1970

Nagrody:

  • Złota Kaczka (przyznawana przez pismo "Film") 1970 w kategorii: najlepszy film polski; przyznana w 1971
  • Mediolan (MFF) 1971 - Złoty Globus
  • Syrenka Warszawska (nagroda Klubu Krytyki Filmowej SDP) 1971 - w kategorii filmu fabularnego przyznana podczas III Lubuskiego Lata Filmowego w Łagowie
  • Łagów (Lubuskie Lato Filmowe) 1971 - Nagroda dla Andrzeja Wajdy za reżyserię
  • Łagów (Lubuskie Lato Filmowe) 1971 - Nagroda dla Stanisławy Celińskiej za pierwszoplanową rolę kobiecą
  • Łagów (Lubuskie Lato Filmowe) 1971 - Nagroda dla Wiesławy Dembińskiej za dźwięk
  • Łagów (Lubuskie Lato Filmowe) 1971 - Nagroda Publiczności
  • Kolombo (MFF) 1972 - I nagroda

O filmie

Scenariusz "Krajobrazu po bitwie" powstał na motywach obozowych opowiadań Tadeusza Borowskiego, szczególnie "Bitwy pod Grunwaldem". Surowa, ascetyczna proza autora "Pożegnania z Marią" w ujęciu Andrzeja Wajdy została wzbogacona o romantyczne metafory z chochołem - skrzypkiem na czele oraz plastycznie wysmakowane pejzaże. Twórca "Kanału" po raz kolejny dał upust skłonności do malarskiego wizjonerstwa, znanego choćby z "Popiołów". Krytyka porównywała nawet niektóre ujęcia z "Krajobrazu..." do obrazowego rozmachu "Anhellego" Słowackiego. Film Wajdy dowodzi, że reżyser spojrzał na wstrząsające teksty Borowskiego z dystansu. Wybrał tylko niektóre elementy z ich emocjonalnego klimatu. Zrealizował przede wszystkim film o miłości, która w "Bitwie pod Grunwaldem" potraktowana jest marginesowo. Dał też poruszający portret człowieka o psychice zniszczonej przez wojnę, który mozolnie uczy się na nowo elementarza ludzkich uczuć.
Akcja filmu toczy się w byłym obozie koncentracyjnym na terenie Niemiec. Mimo że wyzwolony przez Amerykanów, wciąż istnieje, tyle że na innych zasadach. Nie ma już surowej dyscypliny, niewolniczej pracy, terroru. Wśród niedawnych więźniów jest Tadeusz, młody Polak, piszący wiersze i pochłaniający książki. Stroni od rodaków, którzy ledwie odzyskawszy wolność, ujawniają najgorsze narodowe przywary. Co chwila wybuchają polityczne kłótnie, odradza się zawiść. Pobyt w obozie niewiele zmienił ich poglądy. Największym pragnieniem wszystkich jest jednak najeść się do syta. Głód zaspokajają łapczywie i zachłannie, urągając wszelkim normom kultury. Pewnego dnia do obozu przyjeżdżają kobiety. Tadeusz poznaje polską Żydówkę Ninę, którą oburza prostactwo i obżarstwo miejscowych mężczyzn. Namawia młodego poetę, by z nią uciekł. Tadeusz jednak waha się. Lata obozowego życia sprawiły, że czuje strach przed normalnym życiem. Zaczynają snuć plany na przyszłość, lecz dziewczyna zostaje przypadkowo zastrzelona przez amerykańskiego wartownika. Po hurrapatriotycznym widowisku wystawionym w rocznicę bitwy pod Grunwaldem Tadeusz decyduje się na powrót do Polski.

www.filmpolski.pl

Artykuły