Paciorki jednego różańca  [1979]

Paciorki jednego różańca

rok produkcji:

1979

premiera:

24 III 1980

czas trwania:

106 min

Reżyseria:

Kazimierz Kutz

Scenariusz:

Kazimierz Kutz

Zdjęcia:

Wiesław Zdort

Obsada:

Marta Straszna [Habrykowa], Augustyn Halotta [Karol Habryka], Ewa Wiśniewska [Zosia], Franciszek Pieczka [Jerzy], Jan Bógdoł [Antek], Stanisław Zaczyk [Malczewski, dyrektor kopalni], Jerzy Rzepka [Leszek], Ryszard Jasny [Pielorz], Róża Richter [Pielorzowa], Władysław Gluch [Kosmala], Antoni Wolny [Pawelczyk], Maksymilian Baron [Paulek], Jerzy Gniewkowski [inżynier Sopoćko]

Montaż:

Józef Bartczak

Muzyka:

Wojciech Kilar

Scenografia:

Andrzej Płocki

Produkcja:

Studio Filmowe (dawniej Zespół Filmowy) „Kadr”

Kierownictwo produkcji :

Wojciech Karmoliński

Nagrody:

  • MFF Karlowe Wary (Czechosłowacja) 1980: Nagroda Specjalna
  • Lubuskie Lato Filmowe Łagów 1980: Srebrne Grono dla Augustyna Halotty i Marty Strasznej
  • Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku 1980: Grand Prix Złote Lwy
  • Nagroda Entuzjastów Kina Samowar 1980
  • MFF Figueira da Foz (Portugalia) 1981: Srebrny Medal
  • MFF Sao Paulo (Brazylia) 1982: II miejsce w plebiscycie publiczności

O filmie

Śląska rodzina Habryków mieszka w jednorodzinnym domku z króliczymi klatkami na podwórku. Życie od lat toczy się tym samym rytmem, spokojnie, bez wstrząsów. Nowy projekt przewiduje wyburzenie całego osiedla pod budowę nowych wielopiętrowych bloków. Większość mieszkańców z radością wyprowadza się z niewygodnych chałup, ale Habryka pragnie pozostać na swoim. Decyzja starego powoduje pewien rozłam w rodzinie – wspierają go jedynie żona i syn Antek. Czas przymusowej rozbiórki poprzedza szykanowanie wszystkich członków rodziny. Habryka ostrzega ekipę rozbiórkową, że dom jest zaminowany. Kierownictwo kopalni przyznaje Habryce za jego zasługi wygodną willę w Katowicach, dokąd przenosi się wraz z żoną. Śmierć Habryki kończy niemożliwą dla starych ludzi aklimatyzację
w nowych warunkach.

Wraz z wcześniejszymi filmami Sól ziemi czarnejPerła w koronie ten psychologiczno-obyczajowy dramat tworzy tryptyk poświęcony górniczemu Śląskowi oraz jego historii. Opowiada o bolesnych przemianach społecznych czasu współczesnego. Scenariusz powstał na kanwie autentycznych pamiętników emerytowanych górników.



Jan Słodowski, Leksykon polskich filmów fabularnych, Warszawa 1996

Artykuły

Cytaty

  • Zgodziłem się od razu na zagranie głównej roli w filmie, bo to był film
    o mnie, o starym górniku, któremu zabierają domek i chcą przenieść do bloków (…). Najcięższą sceną była ta, gdy leżę na tego truposza...

  • Ten film, gorzki i bardzo prawdziwy, opowiada w stylistyce całej Kutzowej trylogii, o tym, jak zatraca się dusza górnika, dusza śląska w miałkim (…), pustym kulturowo dobrobycie, wykorzeniającym ludzi (…) z...

    Rozwiń

Bibliografia