Akademia polskiego filmu

Śląska rodzina Habryków mieszka w jednorodzinnym domku z króliczymi klatkami na podwórku. Życie od lat toczy się tym samym rytmem, spokojnie, bez wstrząsów. Nowy projekt przewiduje wyburzenie całego osiedla pod budowę nowych wielopiętrowych bloków. Większość mieszkańców z radością wyprowadza się z niewygodnych chałup, ale Habryka pragnie pozostać na swoim. Decyzja starego powoduje pewien rozłam w rodzinie – wspierają go jedynie żona i syn Antek. Czas przymusowej rozbiórki poprzedza szykanowanie wszystkich członków rodziny. Habryka ostrzega ekipę rozbiórkową, że dom jest zaminowany. Kierownictwo kopalni przyznaje Habryce za jego zasługi wygodną willę w Katowicach, dokąd przenosi się wraz z żoną. Śmierć Habryki kończy niemożliwą dla starych ludzi aklimatyzację
w nowych warunkach.

Wraz z wcześniejszymi filmami Sól ziemi czarnej i Perła w koronie ten psychologiczno-obyczajowy dramat tworzy tryptyk poświęcony górniczemu Śląskowi oraz jego historii. Opowiada o bolesnych przemianach społecznych czasu współczesnego. Scenariusz powstał na kanwie autentycznych pamiętników emerytowanych górników.

Jan Słodowski, Leksykon polskich filmów fabularnych, Warszawa 1996