Akademia polskiego filmu

Myliłby się, kto by przypuszczał, że film ten jest rozprowadzeniem popularnej bajeczki Fredry, opowiadanej przez Pana Jowialskiego.
Z bajeczki wzięto jedynie tytuł i plan sytuacyjny, wyjaśniony w dwu pierwszych wierszach „Paweł i Gaweł w jednym stali domu, Paweł na górze, a Gaweł na dole”. Resztę dokomponowało aż trzech scenarzystów i trzeba przyznać, że nie brakło im pomysłów. Komedia jest bardzo zabawna i pełna dobrego sytuacyjnego komizmu. Różnorodność humoru wzbogacają ponadto aktorzy, każdy reprezentujący inny genre. A więc Grossówna – urocza, naiwna i świeża, Bodo – komik z premedytacją, Dymsza – komik żywiołowy, bawiący się sam swą groteską, Orwid – niezawodny, wypróbowany komik cyniczno-sentymentalny i inni. Komedyjka jest urocza, pomysłowa i zabawna. Warto ją zobaczyć.

Recenzja, „Kino” 1938, nr 40

Cechą charakterystyczną polskiej komedii filmowej, i to we wszystkich jej odmianach, był brak oryginalności. (…) Na czymże więc polegał przymiotnik „polski” w odniesieniu do komedii? Jedynym momentem wyróżniającym byli aktorzy. [Wśród nich] Adolf Dymsza – typowy warszawski cwaniak i spryciarz, postać stworzona na podstawie obserwacji stołecznego folkloru. Dzięki Dymszy (…), rubasznemu i jowialnemu Władysławowi Walterowi, lwowskim batiarom – Szczepciowi
i Tomciowi, a także dzięki mistrzom szmoncesu – Krukowskiemu
i Lawińskiemu, w filmowej komedii lat trzydziestych odnaleźć można strzępki atmosfery obyczajowej międzywojennej Polski.

Jerzy Toeplitz, Historia sztuki filmowej, t. IV (1934-1939), Warszawa 1969

Ciekawą postacią w świecie filmowym był Eugeniusz Bodo. Posiadał on twarz o niezbyt regularnych rysach, przyciężką sylwetkę. (…) Był pozbawiony naturalnego wdzięku, mający raczej warunki do ról charakterystycznych. Nie przeszkadzało mu to jednak grywać romantycznych kochanków i czarujących uwodzicieli, chociaż wcielał się również w bohaterów tragicznych, w typy spod ciemnej gwiazdy. Chętnie wykonywał piosenki będące elementem konwencji ówczesnej komedii filmowej.

Wiesław Stradomski, Historia filmu polskiego, pod red. J. Toeplitza, t. II (1930-1939), Warszawa 1988