Ręce do góry  [1967]

Ręce do góry

rok produkcji:

1967

premiera:

21 I 1985

czas trwania:

76 min

Reżyseria:

Jerzy Skolimowski

Scenariusz:

Jerzy Skolimowski, Andrzej Kostenko

Zdjęcia:

Witold Sobociński, Andrzej Kostenko

Obsada:

Jerzy Skolimowski [Andrzej Leszczyc – Zastawa], Joanna Szczerbic [Alfa], Tadeusz Łomnicki [Opel Rekord], Adam Hanuszkiewicz [Romeo], Bogumił Kobiela [Wartburg]

Montaż:

Zenon Piórecki, Krystyna Rutkowska

Muzyka:

Krzysztof Komeda

Scenografia:

Jarosław Świtoniak

Produkcja:

Zespół Filmowy „Syrena”

Kierownictwo produkcji :

Tadeusz Karwański, Jerzy Nitecki

Nagrody:

  • Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku 1981: Nagroda Dziennikarzy
  • MFF Barcelona (Hiszpania) 1981: Wyróżnienie Specjalne

O filmie

Część I (zrealizowana wiosną 1981 roku – sekwencje barwne). Zbudowana z luźno połączonych ze sobą ujęć: wspomnień, refleksji filozoficznych i estetycznych narratora – bohatera, dotyczących istoty twórczości filmowej i losu artysty we współczesnym świecie. Zawiera między innymi następujące sceny: Bejrut – zagłada miasta, rozmowa z Volkerem Schlöndorffem na planie filmowym, Warszawa współczesna i z okresu powstania 1944 roku, lotnisko Okęcie – przyjazd ekipy filmowej.

Część II (zrealizowana wiosną 1967 roku – sekwencje czarno-białe). Zjazd absolwentów Akademii Medycznej w dziesiątą rocznicę ukończenia studiów. Po północy bankiet przeradza się w alkoholowe szaleństwo.

W przerwach między tańcami odczytuje się listy i telegramy od tych, którzy nie dotarli na zjazd. Jeden telegram jest prowokacyjny i grupa kolegów postanawia odwiedzić autora, by skuć mu mordę. Na wyprawę wyruszają: Alfa i jej mąż Romeo, Rekord, Wartburg i Zastawa. Okazuje się, że żaden pociąg nie odjeżdża tej nocy. Postanawiają jechać pociągiem towarowym, którego podłoga zasłana jest pięciocentymetrową warstwą gipsu. Zapalone świece tworzą niezwykły nastrój podróży. Rozbawieni lekarze gipsują najbardziej pijanego Wartburga w pozycji orła. Alkohol prowokuje bohaterów do zwierzeń, ujawnia ich konformizm, budzi wspomnienia ZMP-owskiej przeszłości. Stalin, na olbrzymim portrecie zawieszonym na gmachu uczelni, miał dwie pary oczu. Ta pomyłka aktywistów zniweczyła ich szanse na uzyskanie dyplomu. Przed ZMP-owskim sądem koleżeńskim tylko Zastawa miał odwagę zaprotestować i został usunięty ze studiów. Trwa nocna psychodrama. Budzi się zagipsowany Wartburg. Atmosfera staje się coraz bardziej duszna. Rekord decyduje się na ucieczkę. Wyrywa deskę z podłogi i skacze pod koła pociągu... Po chwili otwierają się drzwi wagonu. Okazuje się, że przez całą noc pociąg stał na bocznicy. Zmęczeni bohaterowie wsiadają do swoich samochodów.

Wprowadzony na ekran po czternastu latach od zakończenia realizacji pierwszy film, który w sposób oryginalny dotknął problematyki lat stalinowskich poprzez opis świadomości pokolenia ZMP-owskiej młodzieży.



Waldemar Piątek, Leksykon polskich filmów fabularnych, Warszawa 1996

Artykuły

Cytaty

  • Perypetie Rąk do góry stały się mimo woli ilustracją zygzaków naszej współczesności. Etap pierwszy to połowa lat 50.: era, do której odwołuje się fabuła filmu. Etap drugi to schyłek lat 60., kiedy film się...

  • Nie podano mi w 1967 żadnych argumentów przeciw filmowi. Nie powiedziano, dlaczego zostaje wstrzymany przez cenzurę (…). Ubiegając się o wprowadzenie filmu, zagrałem najmocniejszą kartą – że dopóki nie wyjaśni...

    Rozwiń

Bibliografia