Historie miłosne  [1997]

Historie miłosne

rok produkcji:

1997

premiera:

8 IX 1997

czas trwania:

87 min

Reżyseria:

Jerzy Stuhr

Scenariusz:

Jerzy Stuhr

Zdjęcia:

Paweł Edelman

Obsada:

Jerzy Stuhr [adiunkt, ksiądz, pułkownik Jerzy Matałowski, więzień Zdzisław Filip, kolejny petent udający się do biura Ankietera], Katarzyna Figura [Kryśka], Dominika Ostałowska [Ewa Bielska], Irina Ałfiorowa [Tamara], Karolina Ostrożna [Magda Jarzębska], Teresa Sawicka [żona pułkownika Matałowskiego], Jerzy Nowak [Ankieter], Jerzy Trela [generał], Andrzej Hudziak [Rozprowadzający, asystent Ankietera], Katarzyna Łaniewska [matka Filipa], Artur Barciś [adwokat]

Montaż:

Elżbieta Kurkowska

Muzyka:

Adam Nowak

Scenografia:

Allan Starski

Produkcja:

Studio Filmowe (dawniej Zespół Filmowy) „Zebra”

Producent:

Juliusz Machulski, Jacek Moczydłowski, Jacek Bromski

Nagrody:

  • Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni 1997: Grand Prix Złote Lwy, nagroda Kin Studyjnych, nagroda Polskiego Radia Kraków dla Adama Nowaka
  • Europejska Nagroda Filmowa 1998: nominacja dla Jerzego Stuhra w kategorii najlepszy aktor
  • Nagroda Stowarzyszenia Kina Polskie 1997: Srebrny Bilet
  • Paszport „Polityki” 1998 dla Jerzego Stuhra
  • Lubuskie Lato Filmowe Łagów 1997: Srebrne Grono, nagroda prasy filmowej
  • Syrenka Warszawska 1997
  • MFF Wenecja (Włochy) 1997: nagroda FIPRESCI, wyróżnienie OCIC, nagroda Katolickiego Centrum Filmowego Navicella, nagroda ANICA Flash
  • Złota Taśma 1998
  • Przegląd Filmowy Prowincjonalia Słupca 1998: nagroda aktorska dla Jerzego Stuhra
  • Srebrna Taśma Stowarzyszenia Włoskiej Krytyki Filmowej 1998
  • Tarnowska Nagroda Filmowa 1998: Brązowa Statuetka Leliwity
  • MFF Newport Beach (USA) 1998: Grand Prix
  • MF Aktorów Filmowych Ryga (Łotwa) 1998: Nagroda Główna Bałtycka Perła

Cytaty

  • Dyrektorka: Przepraszam bardzo, ale tam nie można. Gdyby pan, gdyby ksiądz byłby uprzejmy tutaj poczekać, ja ją zaraz zawołam.
    Ksiądz (do Magdy): No widzisz… Teraz ja ciebie szukam.
    Magda: Nie wiem, skąd oni wiedzą, naprawdę. Ja tylko dyrektorce powiedziałam, bo musiałam.
    Ksiądz: A dlaczego ją ugryzłaś? Bo ona mówi, że ją ugryzłaś.
    Magda: Bo jak wróciłam, to powiedziała, że zaczynam jak kurwa. To ja powiedziałam, że ojca szukałam, a ona że nieprawda, bo bękartem jestem.

    dialog z filmu

  • Jerzy Stuhr uważa się za ucznia i pozbawionego pychy kontynuatora kina Krzysztofa Kieślowskiego. Czego dowodzą zwłaszcza Historie miłosne (…), które koncentrują się wokół tematu odrzucenia lub akceptacji miłości (…). Było to przedsięwzięcie ryzykowne, bo pomyślane także jako benefis aktorski: Stuhr grał cztery najważniejsze postaci. Dał jednak nie tylko popis zachwycającej technicznej wirtuozerii, ale i wycyzelowane i emocjonalnie wiarygodne wizerunki ludzi zmagających się ze sobą i ze swoimi uczuciami. (…) Stuhr jako reżyser zdołał zachować intymność tych zmagań.

    Tomasz Jopkiewicz, 1997 – Jerzy Stuhr opowiada o miłości, w: Historia kina polskiego, pod red. T. Lubelskiego, K.J. Zarębskiego, Warszawa 2006