Na wylot  [1972]

Na wylot

rok produkcji:

1972

premiera:

11 V 1973

czas trwania:

70 min

Reżyseria:

Grzegorz Królikiewicz

Scenariusz:

Grzegorz Królikiewicz

Zdjęcia:

Bogdan Dziworski

Obsada:

Franciszek Trzeciak [Jan Malisz], Anna Nieborowska [Maria Maliszowa], Irena Ładosiówna [staruszka], Lucna Winnicka [właścicielka zakładu fotograficznego], Ewa Zdzieszyńska [Ewa, uczestniczka libacji], Halina Szram [córka staruszków], Jerzy Block [staruszek], Aleksander Czajczyński, Marcel Novek [uczestnik libacji], Edward Radulski [Edek, uczestnik libacji], Janusz Sykutera [architekt], Jerzy Stuhr [brat Malisza], Jerzy Zalewski

Montaż:

Zofia Dwornik

Muzyka:

Henryk Kuźniak, Janusz Hajdun

Scenografia:

Jarosław Świtoniak

Produkcja:

Studio Filmowe „Silesia”

Kierownictwo produkcji :

Jerzy Rutowicz

Nagrody:

  • Lubuskie Lato Filmowe Łagów 1973: Grand Prix Złote Grono, nagroda za muzykę dla Henryka Kuźniaka i Janusza Hajduna, nagroda za pierwszoplanową rolę męską dla Franciszka Trzeciaka
  • Don Kichot 1973
  • Nagroda Entuzjastów Kina Samowar 1973
  • Nagroda Josefa von Sternberga 1973 dla Grzegorza Królikiewicza
  • MTF Mannheim (RFN) 1973: nagroda FIPRESCI
  • Złota Kamera 1973 dla Grzegorza Królikiewicza za debiut
  • Nagroda im. Zbyszka Cybulskiego 1974 dla Franciszka Trzeciaka

O filmie

Lata trzydzieste. W pijackiej melinie na przedmieściach Krakowa poznają się Maria i Jan. Niebawem mężczyzna traci pracę w zakładzie fotograficznym. Biorą samotny ślub. Ich związek od początku naznaczony jest piętnem nędzy, poniżenia, beznadziejnych prób znalezienia jakiejkolwiek pracy. Kolejne, niezwykle intensywne sceny-odsłony – brutalna odmowa przyjęcia do pracy w pracowni kreślarskiej, traktowanie obojga przez rodzinę jako nierobów – przedstawiają małżonków w momentach depresji, wiodącej w konsekwencji do całkowitej zatraty poczucia własnej wartości.

Prowadzi to do tragedii: Maliszowie mordują listonosza oraz dwoje starych bezbronnych ludzi i za zdobyte pieniądze fundują sobie kilkanaście godzin dobrobytu w luksusowym hotelu. Aresztowani, stają przed sądem w aurze nienawiści mieszkańców miasta. W zeznaniach spowiadają się ze swojego beznadziejnego życia. Historia ich zbrodni staje się niezwykłą historią miłosną: w obliczu kary śmierci każde z nich pragnie wziąć winę tylko na siebie.

Wyrafinowany formalnie debiut Grzegorza Królikiewicza, stanowiący rozwinięcie założeń teoretycznych z jego pracy Przestrzeń poza kadrem, stał się jednym z najciekawszych filmów polskiego kina.



Jan Słodowski, Leksykon polskich filmów fabularnych, Warszawa 1996

Artykuły

Cytaty

  • Malisz (przed sądem): Ze szpitala po blisko dwóch miesiącach zwolnili mnie do domu. Poznałem się z moją żoną. Mówiła o sobie takie rzeczy, jakich żadna kobieta nigdy mężczyźnie nie powie. Wtenczas uczuła...

  • Maliszowie żyją w nędznych warunkach, bez pracy, bez własnego kąta. Czy to jest jednak przyczyna czy skutek? (…) Sprawa Maliszów nie jest sprawą zamkniętą. (…) Ich patologia to patologia „choroby...

    Rozwiń

Bibliografia