Akademia polskiego filmu

Saniewski postawił w centrum postać kobiety skazanej na dożywotnie więzienie. (…) Film więzienny zazwyczaj ma dwa oblicza. Albo chodzi o krytykę systemu penitencjarnego, albo o przygodę więźnia walczącego o udowodnienie niewinności. Saniewski miał odwagę nie pójść żadnym ze sprawdzonych tropów. (…) Oto sytuacja egzystencjalna: więźniarka rodzi dziecko. Najciekawszy, najbardziej wzruszający jest tu wątek macierzyństwa. (…) Główna rola, od której zależał cały Nadzór, została powierzona Ewie Błaszczyk. Od chwili, gdy ma zostać matką (…), wierzymy każdemu z jej rozmyślnie niekonsekwentnych kroków. Kinu naszemu przybył film znaczący i zaangażowany. W co? W szacunek dla człowieka.

Fuga o trudnym macierzyństwie, „Rzeczpospolita" 1985, nr 37

Staję po stronie więźniów, upominam się o nich, bowiem moim obowiązkiem nie tylko jako reżysera jest stać po stronie słabszego, po stronie człowieka przegranego [(…) Ustawa z dn. 31 VII 1981, o kontroli publikacji i widowisk, art. 2 pkt. 1 (Dz. U. nr 20, poz. 99, zm. 1983, Dz. U. nr 44, poz. 204)].

„Nadzór", Wiesław Saniewski – rozmowa z Maciejem Pawlickim i Pawłem Tomczykiem, „Tygodnik Powszechny” 1985, nr 26