Słońce wschodzi raz na dzień [1967]
rok produkcji:
- 1967
premiera:
- 4 IV 1972
czas trwania:
- 90 min
Reżyseria:
- Henryk Kluba
Scenariusz:
- Wiesław Dymny
Zdjęcia:
- Wiesław Zdort
Obsada:
- Franciszek Pieczka [Haratyk], Ryszard Filipski [Górniok], Stanisław Gronkowski [Wigezy], Teresa Kamińska [Hanka], Marian Kociniak [partyzant Mały, później sekretarz], Zdzisław Maklakiewicz [Moskała], Józef Morgała [Piela], Edward Rączkowski [Bolączka], Teresa Marczewska [Hanka]
Montaż:
- Mirosława Garlicka-Jaworska
Muzyka:
- Zygmunt Konieczny
Scenografia:
- Jarosław Świtoniak
Produkcja:
- Zespół Filmowy „Syrena”
Kierownictwo produkcji :
- Konstanty Lewkowicz
Nagrody:
-
- Lubuskie Lato Filmowe Łagów 1972: nagroda za zdjęcia dla Wiesława Zdorta, nagroda za pierwszoplanową rolę męską dla Franciszka Pieczki, nagroda studentów PWSFTViT w Łodzi
- Lubuskie Lato Filmowe Łagów 1985: Grand Prix Złote Grono za walory oryginalnego języka filmowego w filmie stanowiącym wybitne świadectwo ludowej mentalności
Cytaty
-
”Bolączka: Co jest, że na Ochodzitej diabły tańcują?
Muskała: One tańcują, gdy poczują w powietrzu krew.
Bolączka: Tańcują między trzema sosnami.
Górniok: Nic nie widzę, zobacz, Bolączka, co tam lezie.
Muskała: To chyba te diabły z Ochodzitej.
Czarny: Armia Ludowa, zbrojne ramię ludu pracującego.
dialog z filmu -
Kluba reprezentuje liryczny stosunek do historii, opowiadając
o odradzaniu się życia w Beskidzie Śląskim po kataklizmie wojennym. Najbardziej zajmujące w jego filmie jest jednak to, iż poetycko-surrealistyczno-balladowo-zbójecka ludowa prop-agitka z wszystkimi jej akcesoriami (zły duch – sabotażysta, wiejski głupek, chór, emisariusz dobrej sprawy – mocny przywódca) jest w istocie traktatem z inżynierii społecznej, zaprzątniętym problemem: władza a społeczeństwo (…). Całość narzuca się tą niejednoznacznością, fascynuje nią i nadaje Słońcu… efekt estetyczny.
Krzysztof Mętrak, Ballada o odradzaniu się życia, „Film” 1972, nr 19
