Akademia polskiego filmu

Sierpień 1980 roku. Rozpoczynają się strajki na Wybrzeżu. Zastępca przewodniczącego Radiokomitetu wzywa nagle do siebie redaktora Winkiela i wręcza mu materiały dotyczące robotnika Stoczni Gdańskiej Macieja Tomczyka, działacza nielegalnych wolnych związków zawodowych. Poleca mu natychmiast wyjechać do Gdańska i zrealizować materiał do reportażu kompromitującego komitet strajkowy. W Gdańsku Winkiel spotyka Badeckiego, działacza partyjnego, który szczególnie mocno akcentuje wagę i znaczenie polityczne misji Winkiela.

Na zakończenie poufnej rozmowy Badecki wręcza dziennikarzowi butelkę dżinu. Dla alkoholika Winkiela jest to bezcenny dar, komitet strajkowy bowiem wprowadził całkowitą prohibicję. Nazajutrz Winkiel próbuje dostać się do stoczni, by zdobyć niezbędne informacje. Bez rezultatu. Po powrocie do hotelu zastaje w pokoju oficera służby bezpieczeństwa Wirskiego, który przekazuje mu teczkę z dokumentami Tomczyka. Milicja umożliwia mu spotkanie z Agnieszką, żoną Maćka, zatrzymaną w areszcie za popieranie strajków. Agnieszka opowiada mu historię swego życia. W 1976 roku została pozbawiona prawa wykonywania zawodu i nie ukończyła filmu o ojcu Maćka, Mateuszu Birkucie. Znajomość z Maćkiem przerodziła się w miłość. Przez kilka lat małżeństwa Tomczykowie byli prześladowani za działalność antyrządową. Maciek trafił do więzienia. Agnieszka wyjechała z dzieckiem do ojca i tam zastała ją wiadomość o strajkach. W drodze do Gdańska zatrzymała ją milicja. Po rozmowie z Agnieszką Winkiel przeżywa wstrząs i publicznie opowiada się po stronie robotniczych żądań. Rozmowy między Komisją Rządową a Międzyzakładowym Komitetem Strajkowym dobiegają do końca pomyślnego dla robotników. Dzidek, dawny znajomy Winkiela, ujawnia cele, jakie miał spełnić powierzony mu reportaż. Idącego samotnie redaktora zatrzymuje jadący samochodem Badecki. Mówi mu, że porozumienie między rządem a robotnikami jest tylko nic nieznaczącą kartką papieru.
Kontynuacja losów rodziny Birkutów przedstawionych w filmie Człowiek z marmuru.

„Człowiek z żelaza jako film fabularny jest kreacją, a nie rekonstrukcją wydarzeń, w której staramy się pokazać je z różnych punktów widzenia poprzez różne postacie, niosące także swoje sprawy osobiste. Odwołuje się nie tylko do Sierpnia, ale i do wydarzeń wcześniejszych, z którymi sprzęgły się losy bohaterów filmu, które przerwały życie Mateusza Birkuta, a które ukształtowały jego syna – Maćka Tomczyka" (wypowiedź Andrzeja Wajdy).

Waldemar Piątek, Leksykon polskich filmów fabularnych, Warszawa 1996