Kobieta z prowincji  [1984]

Kobieta z prowincji

rok produkcji:

1984

premiera:

11 XI 1985

czas trwania:

104 min

Reżyseria:

Andrzej Barański

Scenariusz:

Andrzej Barański [na podstawie powieści Waldemara Siemińskiego]

Zdjęcia:

Ryszard Lenczewski

Obsada:

Ewa Dałkowska [Andzia Cichalska-Solska], Ryszarda Hanin [matka Andzi], Bożena Dykiel [Jadźka], Magdalena Michalak [Celinka], Halina Wyrodek [przyjaciółka Andzi], Hanna Giza [Żydówka Siejwa], Ewa Zdzieszyńska [Brewka, podopieczna Andzi], Hanna Stankówna [letniczka], Katarzyna Rubacha [mała Andzia], Kazimierz Wichniarz [Felek Solski], Aleksander Fogiel [ojciec Andzi]

Montaż:

Marek Denys

Muzyka:

Henryk Kuźniak

Scenografia:

Paweł Mirowski, Adam Kopczyński

Produkcja:

Studio Filmowe (dawniej Zespół Filmowy) „Oko”

Kierownictwo produkcji :

Marek Depczyński

Nagrody:

  • Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku 1985: Nagroda Specjalna Jury, nagroda za muzykę dla Henryka Kuźniaka, Nagroda Dziennikarzy, Nagroda Dziennikarzy dla Ewy Dałkowskiej
  • Syrenka Warszawska 1985
  • MFF Berlin (RFN) 1986: Nagroda Forum Młodego Kina
  • Nagroda Entuzjastów Kina Samowar 1987

Bibliografia

Artykuły:

Dolińska E., Kobieta jako człowiek, „Film”, 1986, nr 4, s. 3-5.
Dondziłło C., Trwaj chwilo – jesteś piękna, „Film”, 1985, nr 51, s. 3-4.
Groński R., Na kolanach, „Polityka” 1985, nr 42.
Jackiewicz A., Moje życie w kinie, „Kino” 1988, nr 7, s. 15-16.
Maciejewski Ł., Spełnienie w niespełnieniu, „Dziennik. Polska. Europa. Świat-Kultura”, 18.8.2006, s. 82.
Sadowski M., Kobieta z prowincji, „Rzeczpospolita-tele” 1998, nr 7, s. 4.
Sobolewski T., Szczęśliwa kobieta z prowincji, „Kino” 1985, nr 8, s. 7-12.
Szyma T., Kobieta z prowincji, „Tygodnik Powszechny” 1986, nr 12, s. 8.

Wywiady:

Karbowiak M., Skrzyżowanie socjologii z poezją – wywiad z Andrzejem Barańskim, „Głos Robotniczy” 1984, nr 201.

Sprawozdania z produkcji:

Gadomski B., Kobieta z prowincji, „Ekspress Ilustrowany” 1984, nr 201.
Łepkowska I., Wędrówka po życiu, „Film”, 1984, nr 46, s. 10-11.

Cytaty

  • Barański nazywa swoje realizacje rodzajem oglądu etnograficznego. Takim oglądem jest też książka Siemińskiego, z której reżyser czerpie. Jak to się czyta i z jakim wspaniałym człowiekiem się obcuje! (…) To wszystko...

  • Radziłam sobie, jak mogłam, przeważnie gałganami. Z gałganów, ze szmat, jak z piachu bat. Materiały, skrawki, połatane, sprute, łachy, ścinki. Farbowałam, przerabiałam, sprzedawałam. Ja lubię wymyślać, coś z tego...

    Rozwiń

Artykuły