Rejs [1970]
rok produkcji:
- 1970
premiera:
- 19 X 1970
czas trwania:
- 65 min
Reżyseria:
- Marek Piwowski
Scenariusz:
- Janusz Głowacki, Marek Piwowski
Zdjęcia:
- Marek Nowicki
Obsada:
- Stanisław Tym [kaowiec], Zdzisław Maklakiewicz [inżynier Mamoń], Wanda Stanisławska-Lothe [Krysia, żona Mamonia], Jan Himilsbach [Sidorowski], Jolanta Lothe [dziewczyna przechadzająca się w strojach kąpielowych], Jerzy Dobrowolski [pasażer bez biletu, kolega kaowca], Andrzej Dobosz [filozof], Feridun Erol [marynarz], Jerzy Karaszkiewicz [wędkarz], Ryszard Pietruski [kapitan statku], Wojciech Pokora [uczestnik rejsu], Roman Suszko [profesor], Wacław Antczak [członek komisji konkursowej], Maciej Michalak
Montaż:
- Lidia Pacewicz
Muzyka:
- Wojciech Kilar
Scenografia:
- Wiesław Śniadecki
Kierownictwo produkcji :
- Tadeusz Urbanowicz
Nagrody:
-
- Nagroda Entuzjastów Kina Samowar 1972
- Ankieta „Polityki” – Koniec wieku 1999: I miejsce w plebiscycie „Najciekawsze filmy polskie
XX wieku"
O filmie
Na pokład statku wycieczkowego odbywającego Wisłą rejsy Warszawa – Płock dostaje się pasażer bez biletu. Kapitan bierze go za instruktora kulturalno-oświatowego. Zaskoczony i przestraszony gapowicz usiłuje grać narzuconą mu rolę: organizuje zebrania, konkursy, gry i zabawy na pokładzie, do których chce wciągnąć pasażerów. Zdobywa sojuszników wśród ludzi, w których drzemią niewyżyte instynkty organizatorskie i dyktatorskie. Pasażerowie rozpoczynają licytację pomysłów na zorganizowanie życia kulturalnego na statku. Wyrwaną z apatii wycieczkową mikrospołeczność ogarnia nagle zbiorowy entuzjazm do wspólnej zabawy: organizują święto kapitana, bal maskowy, na którym ma dojść do syntezy tężyzny fizycznej z kulturą i sztuką. Wydarzenia przybierają niebezpieczny obrót, ale ich lawiny nie mogą powstrzymać nawet sami organizatorzy. Instruktor z przypadku coraz bardziej upaja się zdobytą władzą i rządem dusz nad całkowicie oddanymi mu uczestnikami wycieczki.
Zrealizowany paradokumentalną metodą obserwacji zaimprowizowanych scenek Rejs jest jedną
z najoryginalniejszych polskich komedii satyrycznych. Groteskowa tonacja, surrealistyczne dialogi wykorzystujące nowomowę PRL-u, typowe postacie i sytuacje z ówczesnej rzeczywistości nadają filmowi sens metafory.
Jan Słodowski, Leksykon polskich filmów fabularnych, Warszawa 1996
Artykuły
-
Ciało i dyscyplina.„Rejs” jako próba pewnej strategii syntezy
Barbara Kosecka
„Kwartalnik Filmowy” 1997, nr 18
Galeria
Cytaty
-
Piwowski głosił od początku ostentacyjnie, że materiał literacki nie jest mu niezbędny, że aktorzy profesjonalni go nie interesują, że tylko improwizacja na planie może dać efekty adekwatne do zamierzeń (…)...
Rozwiń
