Akademia polskiego filmu

– Poproszę o głos! Każdy może, prawda, krytykować, a mam wrażenie, że dopuszczanie do krytyki, panie, to nikomu tak nie podoba się, więc dlatego z punktu mając na uwadze, że ewentualna krytyka musi być, tak musimy zrobić, żeby tej krytyki nie było, tylko aplauz i zaakceptowanie… tych naszych, prawda, punktów, które stworzymy.
– Ja uważam, że to jest chyba bardzo rozsądne, co pan mówi, i to ma chyba… jest potrzebne po prostu.

dialog z filmu

Piwowski głosił od początku ostentacyjnie, że materiał literacki nie jest mu niezbędny, że aktorzy profesjonalni go nie interesują, że tylko improwizacja na planie może dać efekty adekwatne do zamierzeń (…). Rejs jest filmem o zbiorowości owładniętej niemożliwością (…) ujęcia rzeczywistości w jakikolwiek rygor (…). Czegokolwiek się ludzie na statku tkną, to natychmiast przemienia się w działanie absurdalne, groteskowy gest, bezradną pantomimę czy nieartykułowany bełkot (…). Wszyscy tkwią we wszechwładzy stereotypów, z których nie mogą się wywikłać. Rejs staje się w tej perspektywie filmem obrazującym zbiorową schizofrenię.

Krzysztof Mętrak, Autografy na ekranie, Warszawa 1974