Akademia polskiego filmu

Scena 24: Jacek z wielkim wysiłkiem – zapierając się o fotel kierowcy nogami – opuszcza sznur i razem z jedną dłonią taksówkarza zaciska go na szyi. (…) Taksówkarz wyrywa drugą rękę, uchwyt sznura na chwilę słabnie, Jacek zaciąga go mocniej, odchylony do tyłu kierowca charczy, oczy wychodzą mu z orbit…
Epilog: Kat jednym ruchem odsłania właściwy sens pokoju. Jacek wchodzi, kat za nim. Zasuwa za sobą zasłonkę z chrzęstem metalowej szyny. Już w środku starannie, powoli zakłada pętlę na szyję. Podchodzi do guzika. Naciska. Klapa ze zbytnim jak na gust kata łoskotem usuwa się Jackowi spod nóg. Ciało drga kilka sekund i uspokaja się. Wyprężone nogi kołyszą się lekko i po chwili z nogawki spodni kapie na linoleum kilka kropel gęstej, brązowej cieczy.

Krzysztof Kieślowski, Krzysztof Piesiewicz, Dekalog V [scenariusz ]

Tytuł filmu stawia na równi morderstwo z premedytacją oraz zabójstwo w imieniu prawa. (…) Bunt wobec zła połączony jest tu paradoksalnie ze współczuciem dla obu stron: ofiary i kata. Brak osądu nie oznacza wcale relatywizmu etycznego. Przeciwnie: cała zobrazowana w filmie rzeczywistość pełna jest zła. Sprzeciw wobec kary śmierci, niezgoda na absolutne potępienie człowieka, światełko błąkające się w mroku – wszystko to, po odbiciu się od dna determinizmu, prowadzi (filmowca, który nigdy nie ujawniał swojej postawy religijnej) – na powrót do wiary.

Tadeusz Sobolewski, Wszyscy jesteśmy mordercami?, „Kino” 1989, nr 8