Akademia polskiego filmu

Wenzel (przewodniczący komisji weryfikacyjnej): Przed komisją weryfikacyjną staje porucznik Franciszek Maurer, żonaty, lat 37, jedno dziecko. Studia prawnicze w Krakowie, ukończone w 1978 roku
z wyróżnieniem. W tym samym roku podejmuje pracę w resorcie. W roku 1980 żeni się z Mileną Kurzępą, córką ówczesnego wiceministra spraw wewnętrznych. Błyskawiczny awans w grudniu 1980 roku. Trzydzieści jeden nagan, osiemnaście pochwał, w tym dwie na wniosek ministra spraw wewnętrznych Rosyjskiej Federacji. Trzykrotnie cofnięte dyscyplinarne zwolnienie ze służby; szczegółów brak.
Panie Maurer, co pan zrobił w sprawie kapitana Nowakowskiego, usiłującego w 1980 roku założyć wolne związki zawodowe w resorcie? Maurer: Odstrzeliłem mu łeb z mauzera 7,08.

prolog filmu

Bogusław Linda i Marek Kondrat wykreowali w Psach charyzmatyczne dla lat 90. postaci filmowych bohaterów, wcale nienowe w kinie, ale na polskim gruncie absolutnie oryginalne. (…) Psy Pasikowskiego wylansowały w polskim kinie lat 90. koniunkturę na gatunek filmu bandyckiego, gangstersko-policyjnego, na określony typ fabuł
i konwencji, bohaterów, reguł postępowania, używanego języka,
na sposób opisywania polskiej rzeczywistości, tworzenie nowej hierarchii wartości i wpajanie młodym widzom nowej, rynkowej ideologii
i moralności. Zarazem Psy stały się tej koniunktury najlepszym przykładem.

Grażyna Stachówna, My, psy, musimy trzymać się razem, w: Historia kina polskiego, pod red. T. Lubelskiego i K.J. Zarębskiego, Warszawa 2006