Wśród kilkudziesięciu kreowanych przez nią ekranowych postaci są wiejskie dziewczyny (z których wypączkuje genialna Handzia Kaziukowa w Konopielce Witolda Leszczyńskiego), są straszne żony (jak w Niedzieli Barabasza Janusza Kondratiuka), są atrakcyjne kochanki (jak w...
Więcej
„Tego zawodu nie da się zdefiniować. Nie intelekt jest gwarancją powodzenia w aktorstwie. Często, przeciwnie, on przeszkadza. To zawód pełen sprzeczności. Czyż nie jest to rzecz tajemnicza, że publiczność na widok jednego aktora milknie, a nie zauważa wejścia innego”...
Więcej
Po raz pierwszy pojawiła się na ekranie jako czteroletnia Marysia, córka Marty i Adama, w których wcielili się Krystyna Janda i Andrzej Seweryn, jej prawdziwi rodzice – w Dyrygencie (1979) Andrzeja Wajdy. Na następną rolę musiała czekać czternaście lat.
Urodziła się 25 marca...
Więcej
„Wojtek Siemion jest aktorem przez całą okrągłą dobę. Wojtek jest zawsze aktorem. Wojtek Siemion lubi recytować wiersze w każdej wolnej chwili. Lubi recytować dla kolegów, dla przechodniów, nawet dla dzieci” – pisał o aktorze Tadeusz Konwicki w Kalendarzu i klepsydrze.
...
Więcej
W jej biografii jest piękna karta działalności konspiracyjnej w okupowanym Wilnie. Zaangażowana w działania podziemnej „Solidarności” w stanie wojennym, z inspiracji księdza Jerzego Popiełuszki organizowała spektakle, koncerty i wystawy. Pełniła społecznie funkcję kierownika...
Więcej
Jerzy Skolimowski to nie tylko ceniony reżyser i scenarzysta, również interesujący aktor. Stworzył wiele ciekawych ról w swoich filmach, a także w filmach innych reżyserów, głównie zagranicznych.
Po raz pierwszy pojawił się jako bokser w epizodzie w Niewinnych czarodziejach...
Więcej
Jej nazwisko do dzisiaj wywołuje emocje kinomanów, choć większość filmów, w których zagrała, nie zachowała się. Przed wojną zachwycona publiczność kilkakrotnie przyznawała jej tytuł „królowej polskiego ekranu”. Zagrała ponad dwadzieścia ról w filmach najwybitniejszych...
Więcej
W pierwszej większej roli pojawiła się na ekranie u Agnieszki Holland w Niedzielnych dzieciach. Ale naprawdę zaistniała – i to niezwykle wyraziście – w filmach Barbary Sass, z którą stworzyły twórczy duet.
Idąca po trupach do celu, młoda dziennikarka w Bez miłości, ambitna...
Więcej
Zadebiutowała rólką w nieudanych Szkicach węglem Antoniego Bohdziewicza, styl i klasę pokazała jako wdowa po Joczysie w Krzyżu Walecznych Kazimierza Kutza. W Popiele i diamencie Andrzeja Wajdy śpiewała melancholijnie Czerwone maki na Monte Cassino. A potem wzruszyła całą...
Więcej
Śląska aktorka niezawodowa. Pracowała jako ślusarz w siemianowickiej hucie, po przejściu na emeryturę rozpoczęła karierę aktorską.
Urodziła się 28 listopada 1920 roku w Siemianowicach Śląskich – zmarła 6 stycznia 1992 roku w Moguncji. Zwyciężczyni konkursu mówienia gwarą...
Więcej
„Wydaje mi się dość wyjątkowym w Polsce przypadkiem aktora, który sprawdza się we wszystkich gałęziach sztuki, które uprawia, to znaczy sprawdza się Stuhr i w filmie, i w telewizji, i w teatrze. Z czego to wynika? Myślę, że decydują o tym dwa elementy, o których warto...
Więcej
Urocza, subtelna Pelagia z Niewinnych czarodziejów Andrzeja Wajdy, prowadząca inteligentną grę z cynicznym (albo chcącym za takiego uchodzić) Bazylim, nie była aktorką zawodową. Oprócz roli u Wajdy, dzięki której weszła do historii polskiego kina, zagrała jeszcze tylko w...
Więcej
Zadebiutowała (jeśli nie liczyć wypuszczonych na ekrany po ponad dziesięciu latach Dwóch godzin) w Zakazanych piosenkach – pierwszej powojennej fabule. Zagrała główną rolę kobiecą w pierwszej powojennej komedii Skarb. Grała amantki i role charakterystyczne, dramatyczne i...
Więcej
Wiele było w jego życiu ideowych zakrętów, co miało duży wpływ na przebieg kariery zawodowej. Walczył w kampanii wrześniowej, występował na terenach zajętych przez Rosjan w Teatrze Węgierki, w czasie hitlerowskiej okupacji grał w jawnych teatrach i pracował w nazistowskiej...
Więcej
Dwa lata spędziła w Teatrze Pantomimy Henryka Tomaszewskiego. Poważniejsze zadania aktorskie dostała najpierw w Jugosławii – u Dragovana Jovanovicia (Zapach ziemi) oraz na Węgrzech – u Sandora Sary (80 huzarów) i Károlya Makka. W tej ostatniej skomplikowaną, dramatyczną rolą...
Więcej
Autorka słynnego ogłoszenia upadku komunizmu w Polsce, jest nie tylko aktorką, ale też reżyserem, pisarką i felietonistką. Reżyserzy zwykle powierzają jej role drugoplanowe, ale Szczepkowska potrafi nadać im taką głębię i siłę wyrazu, że jej bohaterki wydają się o wiele...
Więcej
„Niesyta wrażeń, udręczona przez nudę i starego męża – młoda majstrowa jest portretem kapitalnym, świetnie osadzonym w realiach i klimacie dwudzistolecia” – tak Konrad Eberhardt pisał o jej roli Czerwiaczkowej w Celuzozie Jerzego Kawalerowicza, dopatrując się podobnych cech...
Więcej
Aktorka Kondratiuka – a właściwie obu Kondratiuków, bo grywała z równym powodzeniem u obu braci; megagwiazda kina radzieckiego i rosyjskiego, obsadzana chętnie, również dzisiaj, przez wybitnych tamtejszych reżyserów i wielbiona przez publiczność – nie dała się zamknąć w...
WięcejMichał Dondzik
"Pleograf. Kwartalnik Akademii Polskiego Filmu", nr 4/2019
Piotr Pławuszewski
"Pleograf. Kwartalnik Akademii Polskiego Filmu", nr 2/2016
Barbara Osterloff
"Pejzaż. Rozmowy z Mają Komorowską", Warszawa 2010
Historyk literatury, doktor habilitowany w Zakładzie Literatury po 1918 roku i Teorii Literatury Uniwersytetu Jana Kochanowskiego…
wszyscy wykładowcy
