Akademia polskiego filmu

Znana aktorka prowadząca cykliczną audycję radiową „Obiady u państwa Konopków” udaje się samolotem do Paryża. Podczas lotu wspomina okres okupacji.

Jako młoda aktorka pracowała w kawiarni, działając jednocześnie w konspiracji. Otrzymała zadanie przechowania w swoim mieszkaniu znanego aktora Wiktora Rawicza, ukrywającego się ze względu na podejrzenia zamordowania kolaboranta Petersa. Miłość, niestety nieodwzajemniona, do Wiktora ukrywanego w pokoiku dziewczyny przez całą okupację nakazuje jej występować w niemieckim teatrze. Jego bezpieczeństwo opłaca nawet gwałtem dokonanym przez niemieckich żołnierzy. Po wyzwoleniu – jako aktorka-kolaborantka – otrzymuje zakaz pracy w teatrze. Wiktor opuszcza ją, popada w alkoholizm. Odnaleziony w knajpie i przyprowadzony do mieszkania, które pozostało mu w pamięci jako przymusowe więzienie, skokiem z okna swojego pokoiku kończy życie. Felicja z trudem odnajduje miejsce dla siebie.

Kameralna replika na martyrologiczno-romantyczny nurt Szkoły Polskiej. Rzeczywistość zbudowana z dwóch kontrastowych światów: przeszłego – bliskiego wizualnie Pętli i Pożegnaniom – i współczesnego, ograniczającego się do sterylnych wnętrz samolotu i lotniska.

Jan Słodowski, Leksykon polskich filmów fabularnych, Warszawa 1996