Barwy ochronne  [1976]

Barwy ochronne

rok produkcji:

1976

premiera:

28 I 1977

czas trwania:

96 min

Reżyseria:

Krzysztof Zanussi

Scenariusz:

Krzysztof Zanussi

Zdjęcia:

Edward Kłosiński

Obsada:

Piotr Garlicki [Jarosław Kruszyński], Zbigniew Zapasiewicz [Jakub Szelestowski], Christine Paul [Nelly Livington-Pawluk], Mariusz Dmochowski [prorektor Bolesław], Wojciech Alaborski [Kiszewski], Mieczysław Banasik [pan Józef, członek kadry obozu], Krystyna Bigelmajer [pani Zofia], Jadwiga Colonna-Walewska [kierowniczka dziekanatu], Alfred Freudenheim [przedstawiciel władz], Magdalena Zawadzka [Mariola, żona prorektora], Halina Mikołajska [aktorka recytująca wiersze]

Montaż:

Urszula Śliwińska

Muzyka:

Wojciech Kilar

Scenografia:

Tadeusz Wybult

Produkcja:

Studio Filmowe (dawniej Zespół Filmowy) „Tor”

Kierownictwo produkcji :

Tadeusz Drewno

Nagrody:

  • Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku 1977: Grand Prix Złote Lwy, nagroda za zdjęcia dla Edwarda Kłosińskiego, nagroda za pierwszoplanową rolę męską dla Zbigniewa Zapasiewicza, nagroda za scenariusz dla Krzysztofa Zanussiego
  • MFF Teheran (Iran) 1977: Złoty Koziorożec za reżyserię dla Krzysztofa Zanussiego
  • MFF Rotterdam (Holandia) 1978: Nagroda Dziennikarzy
  • Złota Kamera 1978 dla Piotra Garlickiego za debiut aktorski

Cytaty

  • Barwy ochronne nie są moralitetem. Suma konformizmów małych, układających się w matematyczny wzór sporego konformizmu, pozostaje tu bez alternatywy (…). Zabrakło prawdziwych postaw. To, co sobą reprezentują Stary Cynik i Młody Świeczko-Ogarek, to są po prostu taktyki, a nie postawy. Docent uchybia wartościom, w które nie przestał skrycie wierzyć, ale których odkurzać mu się nie opłaca; magister chciałby być jednocześnie „szlachetny i chytry, odważny i ostrożny” (…). Ten znakomity film jest pierwszym tak bezwzględnym w twórczości Zanussiego.

    Rafał Marszałek, Kamień w wodę, Warszawa 1980

  • Barwy ochronne zostały przyjęte bardzo żywiołowo i bezpośrednio. Wywołały gwałtowne emocje, które w pewnym stopniu przesłoniły subtelność przesłania. Dopiero teraz, kiedy emocje już się uspokoiły, przesłanie filmu zostaje odkrywane i odczytywane.

    Krzysztof Zanussi, „Positif" 1981

Artykuły

Bibliografia