Przypadek Pekosińskiego  [1993]

Przypadek Pekosińskiego

rok produkcji:

1993

premiera:

19 XI 1993

czas trwania:

85 min

Reżyseria:

Grzegorz Królikiewicz

Scenariusz:

Grzegorz Królikiewicz

Zdjęcia:

Ryszard Lenczewski

Obsada:

Bronisław Pekosiński [w roli samego siebie], Maria Klejdysz [pani Bukowska], Anna Seniuk [koleżanka Danusia], Franciszek Trzeciak [sekretarz Jan Kos], Bronisław Pawlik [sędzia], Franciszek Pieczka [ksiądz Michalski], Krzysztof Chamiec [generał Bagno], Aleksander Fogiel [profesor], Witold Pyrkosz [sekretarz], Anna Milewska [siostra]

Montaż:

Halina Nawrocka, Teresa Miziołek

Muzyka:

Antonio Vivaldi

Scenografia:

Bogdan Sölle

Produkcja:

Studio Filmowe „N”

Kierownictwo produkcji :

Waldemar Król

Nagrody:

  • Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni 1993: Grand Prix Złote Lwy (ex aequo z Kolejnością uczuć Radosława Piwowarskiego)
  • Lubuskie Lato Filmowe Łagów 1994: Srebrne Grono
  • MFF Karlowe Wary (Czechy) 1994: nagroda specjalna dla Grzegorza Kólikiewicza
  • Nagroda Entuzjastów Kina Samowar 1994 dla Grzegorza Królikiewicza

Bibliografia

Książki:

Wiśniewska A., Marecki P., Kino polskie 1989-2009. Historia krytyczna, Warszawa 2010.

Artykuły:

Lubelski T., Królikiewicz w transie psychodramy, „Kino” 1993, nr 12, s. 4-9.
Przylipiak M., Pekosiński jako znak, „Kino” 1994, nr 1, s. 44-45.
Przypadek Pekosińskiego, „Filmowy Serwis Prasowy” 1993, nr 12, s. 5-6.
Sobolewski T., Przypadek Królikiewicza, „Gazeta Wyborcza” 24.11.1993, nr 274, s.11.
Strzałka J., Nie tylko o Garbie, „Tygodnik Powszechny” 1994, nr 5, s. 10.
Wajda A., Do redaktora „Kina”, „Kino” 1993, nr 12, s. 8.
Werner M., Przypadki i wypadki, „Film” 1994, nr 1, s. 62.

Wywiady:

Psychodrama – wywiad z Grzegorzem Królikiewiczem, „Filmowy Serwis Prasowy” 1993, nr 12, s. 6.
Sobolewski T., Przekształcić cierpienie w wartość. Rozmowa z Grzegorzem Królikiewiczem, „Kino” 1993, nr 12, s. 10-14.

Cytaty

  • Sędzia: Słuchaj, musisz mieć nazwisko. Dlatego nazwiemy cię Pekosiński. To nazwisko zwróci na ciebie uwagę, może dzięki niemu znajdziesz rodziców, a przynajmniej matkę. W twoim interesie leży, aby ojciec...

  • Pekosiński jest żywą metaforą. Jego status społeczny jest paradoksalny. Odgrywa podwójną rolę: sam „podnoszony”, zarazem podnosi i na swój sposób zbawia otaczającą go rzeczywistość. Królikiewiczowi obce jest...

    Rozwiń

Artykuły