Akademia polskiego filmu

Barwy ochronne nie są moralitetem. Suma konformizmów małych, układających się w matematyczny wzór sporego konformizmu, pozostaje tu bez alternatywy (…). Zabrakło prawdziwych postaw. To, co sobą reprezentują Stary Cynik i Młody Świeczko-Ogarek, to są po prostu taktyki, a nie postawy. Docent uchybia wartościom, w które nie przestał skrycie wierzyć, ale których odkurzać mu się nie opłaca; magister chciałby być jednocześnie „szlachetny i chytry, odważny i ostrożny” (…). Ten znakomity film jest pierwszym tak bezwzględnym w twórczości Zanussiego.

Rafał Marszałek, Kamień w wodę, Warszawa 1980

Barwy ochronne zostały przyjęte bardzo żywiołowo i bezpośrednio. Wywołały gwałtowne emocje, które w pewnym stopniu przesłoniły subtelność przesłania. Dopiero teraz, kiedy emocje już się uspokoiły, przesłanie filmu zostaje odkrywane i odczytywane.

Krzysztof Zanussi, „Positif" 1981