Przypadek Pekosińskiego  [1993]

Przypadek Pekosińskiego

rok produkcji:

1993

premiera:

19 XI 1993

czas trwania:

85 min

Reżyseria:

Grzegorz Królikiewicz

Scenariusz:

Grzegorz Królikiewicz

Zdjęcia:

Ryszard Lenczewski

Obsada:

Bronisław Pekosiński [w roli samego siebie], Maria Klejdysz [pani Bukowska], Anna Seniuk [koleżanka Danusia], Franciszek Trzeciak [sekretarz Jan Kos], Bronisław Pawlik [sędzia], Franciszek Pieczka [ksiądz Michalski], Krzysztof Chamiec [generał Bagno], Aleksander Fogiel [profesor], Witold Pyrkosz [sekretarz], Anna Milewska [siostra]

Montaż:

Halina Nawrocka, Teresa Miziołek

Muzyka:

Antonio Vivaldi

Scenografia:

Bogdan Sölle

Produkcja:

Studio Filmowe „N”

Kierownictwo produkcji :

Waldemar Król

Nagrody:

  • Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni 1993: Grand Prix Złote Lwy (ex aequo z Kolejnością uczuć Radosława Piwowarskiego)
  • Lubuskie Lato Filmowe Łagów 1994: Srebrne Grono
  • MFF Karlowe Wary (Czechy) 1994: nagroda specjalna dla Grzegorza Kólikiewicza
  • Nagroda Entuzjastów Kina Samowar 1994 dla Grzegorza Królikiewicza

Cytaty

  • Sędzia: Słuchaj, musisz mieć nazwisko. Dlatego nazwiemy cię Pekosiński. To nazwisko zwróci na ciebie uwagę, może dzięki niemu znajdziesz rodziców, a przynajmniej matkę. W twoim interesie leży, aby ojciec nazywał się Pekosiński, a matka też Pekosińska. A czy ty wiesz, dlaczego nazwaliśmy cię Pekosiński? Bo skoro PeKOS się tobą opiekuje – a to jest skrót Polskiego Komitetu Opieki Społecznej – to od PeKOS, nadaliśmy ci nazwisko: Pekosiński.

    monolog z filmu

  • Pekosiński jest żywą metaforą. Jego status społeczny jest paradoksalny. Odgrywa podwójną rolę: sam „podnoszony”, zarazem podnosi i na swój sposób zbawia otaczającą go rzeczywistość. Królikiewiczowi obce jest spojrzenie moralisty. Jego bohater, mały człowieczek idący krokiem Chaplina, ma na ekranie dość siły wyrazu, by absurd niepotrzebnego życia przemienić w sens, a cierpieniu nadać wartość. (…) To więcej niż film, to wyczyn. Emanuje z niego energia, która nie pójdzie na marne.

    Tadeusz Sobolewski, Przypadek Królikiewicza, „Gazeta Wyborcza” 1993,
    nr 274