Wesele  [1972]

Wesele

rok produkcji:

1972

premiera:

9 I 1973

czas trwania:

102 min

Reżyseria:

Andrzej Wajda

Scenariusz:

Andrzej Kijowski

Zdjęcia:

Witold Sobociński

Obsada:

Daniel Olbrychski [Pan Młody], Ewa Ziętek [Panna Młoda], Andrzej Łapicki [Poeta], Wojciech Pszoniak [Dziennikarz], Franciszek Pieczka [Czepiec], Marek Walczewski [Gospodarz], Izabela Olszewska [Gospodyni], Emilia Krakowska [Marysia], Mieczysław Stoor [Wojtek], Kazimierz Opaliński [Ojciec], Henryk Borowski [Dziad], Marek Perepeczko [Jasiek], Janusz Bukowski [Kasper], Andrzej Szczepkowski [Nos], Mieczysław Czechowicz [ksiądz], Barbara Wrzesińska [Maryna], Czesław Wołłejko [Hetman], Wirgiliusz Gryń [Upiór], Hanna Skarżanka [Klimina], Maja Komorowska [Rachel], Olgierd Łukaszewicz [Widmo]

Montaż:

Halina Prugar

Muzyka:

Stanisław Radwan

Scenografia:

Tadeusz Wybult

Kostiumy:

Krystyna Zachwatowicz

Produkcja:

Zespół Filmowy „X”

Kierownictwo produkcji :

Barbara Pec-Ślesicka

Nagrody:

  • Lubuskie Lato Filmowe Łagów 1973: Grand Prix Złote Grono, nagroda za scenariusz dla Andrzeja Kijowskiego, nagroda za scenografię dla Tadeusza Wybulta, Krystyny Zachwatowicz, Macieja Marii Putowskiego, nagroda za zdjęcia dla Witolda Sobocińskiego, Nagroda Koordynacyjnej Rady Artystycznej Kin Studyjnych
  • MFF San Sebastian (Hiszpania) 1973: Srebrna Muszla
  • Złota Kamera 1974

Cytaty

  • Historyczne i literackie widma to też realizm (…). Poezja polska od DziadówWielkiej Improwizacji, po pijacko-poetycki korowód zjaw
    w Weselu jest poezją na wskroś realistyczną, realizmem dosadnym
    i głębokim (…). Mimo dość licznych zmian, jakie zostały w filmie wobec dramatu dokonane, film Wajdy jest Weselu Wyspiańskiego bardzo wierny (…). W twórczości Wajdy już w Popiele i diamencie widać inspirowanie się reżysera poetyką Wyspiańskiego. A później we Wszystko na sprzedaż, opowieści o jeszcze jednej polskiej nocy, pełnej poetów, chochołów, widm przeszłości i katzenjammeru. A po drodze, wcześniej i później, różne strzępy i fragmenty, np. w Krajobrazie po bitwie. Jest to więc bardzo piękne, że Wajda, który wiele Wyspiańskiemu zawdzięcza, stworzył właśnie „klasyczną” replikę Wesela.


    Aleksander Jackiewicz, Moja filmoteka. Kino polskie, Warszawa 1983

  • [Przystępując do pracy nad scenariuszem] starałem się wniknąć
    w sytuację, w jakiej zrodziło się Wesele Wyspiańskiego. A sytuacja była taka: gromada intelektualistów i artystów znalazła się w wiosce położonej o kilka kilometrów od granicy oddzielającej od siebie dwa imperia okupujące nasz kraj. Wszystko to działo się przed wielką wojną, w której dwa imperia miały rzucić się na siebie, a los kraju miał się rozstrzygać. W tę noc weselną jeszcze nikt o tym nie wie. Ale przeczucia dręczą, ale zjawy bezsilności nawiedzają wyobraźnię, ale dręczy wszystkich poczucie bezsilności zrodzone stąd, że na dalszy bieg historii narodowej nikt (…) nie mógł mieć wpływu. W obrazach, jakie proponuję, przypominam tę bliskość granicy i przyszłą wojnę, w której wigilię jawią się weselnym gościom historyczne i literackie widma…


    Andrzej Kijowski, „Magazyn Filmowy” 1971, nr 32

Artykuły

Bibliografia