Wesele [1972]
rok produkcji:
- 1972
premiera:
- 9 I 1973
czas trwania:
- 102 min
Reżyseria:
- Andrzej Wajda
Scenariusz:
- Andrzej Kijowski
Zdjęcia:
- Witold Sobociński
Obsada:
- Daniel Olbrychski [Pan Młody], Ewa Ziętek [Panna Młoda], Andrzej Łapicki [Poeta], Wojciech Pszoniak [Dziennikarz], Franciszek Pieczka [Czepiec], Marek Walczewski [Gospodarz], Izabela Olszewska [Gospodyni], Emilia Krakowska [Marysia], Mieczysław Stoor [Wojtek], Kazimierz Opaliński [Ojciec], Henryk Borowski [Dziad], Marek Perepeczko [Jasiek], Janusz Bukowski [Kasper], Andrzej Szczepkowski [Nos], Mieczysław Czechowicz [ksiądz], Barbara Wrzesińska [Maryna], Czesław Wołłejko [Hetman], Wirgiliusz Gryń [Upiór], Hanna Skarżanka [Klimina], Maja Komorowska [Rachel], Olgierd Łukaszewicz [Widmo]
Montaż:
- Halina Prugar
Muzyka:
- Stanisław Radwan
Scenografia:
- Tadeusz Wybult
Kostiumy:
- Krystyna Zachwatowicz
Produkcja:
- Zespół Filmowy „X”
Kierownictwo produkcji :
- Barbara Pec-Ślesicka
Nagrody:
-
- Lubuskie Lato Filmowe Łagów 1973: Grand Prix Złote Grono, nagroda za scenariusz dla Andrzeja Kijowskiego, nagroda za scenografię dla Tadeusza Wybulta, Krystyny Zachwatowicz, Macieja Marii Putowskiego, nagroda za zdjęcia dla Witolda Sobocińskiego, Nagroda Koordynacyjnej Rady Artystycznej Kin Studyjnych
- MFF San Sebastian (Hiszpania) 1973: Srebrna Muszla
- Złota Kamera 1974
O filmie
Akcja dramatu rozpoczyna się reportażowymi scenami przed kościołem Mariackim w Krakowie, skąd orszak weselny rusza na wesele do Bronowic. Po drodze goście w bryczkach mijają austriacki fort, przydrożne krzyże, chłopski pogrzeb. W małym szlacheckim dworku rozpoczyna się weselna feta,
podczas której dojdzie do intelektualnej konfrontacji ludzi z miasta i ze wsi, konfrontacji różnych poglądów i mentalności, spotęgowanej tańcem i alkoholem. W finale Jasiek ze Złotym Rogiem miota się na białym koniu między rosyjskimi i austriackimi patrolami granicznymi. Gdy wódka wywietrzeje z głów, chłopi sterroryzują inteligencję kosami.
Oryginalna adaptacja młodopolskiego dramatu, zakładająca przełamanie teatralności Wesela mimo zachowania oryginalnych, wierszowanych dialogów. Znakomity przykład kina kreacyjnego o rzadko spotykanej urodzie i sugestywności. Tajemne nocne misterium nasycone pulsującymi w ruchu barwami, gdzie z wirującego tłumu gości na krótko wyłaniają się postacie, by po wygłoszeniu swych kwestii zniknąć z powrotem w tanecznym kręgu.
Jan Słodowski, Leksykon polskich filmów fabularnych, Warszawa 1996
Artykuły
-
Przed kamerą (fragment rozdziału o filmie "Wesele")
Barbara Osterloff
"Pejzaż. Rozmowy z Mają Komorowską", Warszawa 2010
Galeria
Cytaty
-
[Przystępując do pracy nad scenariuszem] starałem się wniknąć
Rozwiń
w sytuację, w jakiej zrodziło się Wesele Wyspiańskiego. A sytuacja była taka: gromada intelektualistów i artystów znalazła się w wiosce...
