Sanatorium pod Klepsydrą  [1973]

Sanatorium pod Klepsydrą

rok produkcji:

1973

premiera:

11 XII 1973

czas trwania:

119 min

Reżyseria:

Wojciech Jerzy Has

Scenariusz:

Wojciech Jerzy Has [na podstawie powieści Brunona Schulza]

Zdjęcia:

Witold Sobociński

Obsada:

Jan Nowicki [Józef], Tadeusz Kondrat [Jakub, ojciec Józefa], Irena Orska [matka Józefa], Halina Kowalska [Adela], Gustaw Holoubek [doktor Gotard], Mieczysław Voit [ślepy konduktor], Bożena Adamek [Bianka], Ludwik Benoit [Szloma], Henryk Boukołowski [strażak], Seweryn Dalecki [subiekt Teodor], Julian Jabczyński [dostojnik], Jerzy Przybylski [pan de V.], Wiktor Sadecki [dostojnik], Janina Sokołowska [pielęgniarka w sanatorium], Wojciech Standełło [Żyd, rozmówca Jozafata w restauracji]

Montaż:

Janina Niedźwiecka

Muzyka:

Jerzy Maksymiuk

Scenografia:

Jerzy Skarżyński, Andrzej Płocki

Produkcja:

Studio Filmowe „Silesia”

Kierownictwo produkcji :

Urszula Orczykowska

Nagrody:

  • MFF Cannes (Francja) 1973: Nagroda Jury
  • MFF Fantastycznych Triest (Włochy) 1974: Złoty Asteroid
  • Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku 1974: Nagroda za scenografię dla Jerzego Skarżyńskiego i Andrzeja Płockiego

O filmie

Józef przyjeżdża do Sanatorium pod Klepsydrą, prowadzonego przez doktora Gotarda, gdzie przebywa jego zmarły ojciec, przywrócony do życia, lecz przeniesiony w inny wymiar czasu. Józef odbywa podróż
w różne pętle czasu przeszłego – lata swojego dzieciństwa i fantastycznych marzeń. Ożywa dom rodzinny, sklep ojca, żydowskie miasteczko, przewijają się obrazy ewokowane kolekcjami znaczków i fabuły
z gazetowych powieści, niezwykły ogród księżniczki Bianki, która odeszła z Rudolfem, przyjacielem Józefa. Przy próbie dokonania powtórnej pętli czasowej świat żydowskich miasteczek oraz żydowskiej kultury okazuje się zniszczony i wyludniony po tragedii holocaustu.

Jeden z najpiękniejszych wizualnie i najbardziej oryginalnych filmów polskich. Poetycka refleksja na temat przemijania oraz nieodwracalności śmierci. Has przywołał na ekran uniwersum sennego marzenia inkrustowanego odpryskami wspomnień dzieciństwa, w którym przemieszały się różne pierwiastki: monarchia austro-węgierska, kresowa subkultura żydowskich miasteczek i marzenia małego chłopca.



Jan Słodowski, Leksykon polskich filmów fabularnych, Warszawa 1996

Artykuły

Cytaty

  • W filmie Hasa (…) reanimacja zaginionego czasu, te próby tchnięcia życia w umarłych uzyskują o wiele dramatyczniejszy [niż u Schulza] wyraz. Trwa tu ustawiczna walka z bezwładem przedmiotów, z martwotą kukieł, które...

  • Nasze kreatury nie będą bohaterami romansów w wielu tomach. Ich role będą krótkie, lapidarne, ich charaktery – bez dalszych planów. Często dla jednego gestu, dla jednego słowa podejmiemy się trudu powołania ich do życia...

    Rozwiń

Bibliografia