Rękopis znaleziony w Saragossie  [1964]

Rękopis znaleziony w Saragossie

rok produkcji:

1964

premiera:

9 II 1965

czas trwania:

177 min

Reżyseria:

Wojciech Jerzy Has

Scenariusz:

Tadeusz Kwiatkowski [na podstawie powieści Jana hr. Potockiego]

Zdjęcia:

Mieczysław Jahoda

Obsada:

Zbigniew Cybulski [Alfons van Worden], Iga Cembrzyńska [Emina, księżniczka mauretańska], Elżbieta Czyżewska [Frasquetta Salero], Gustaw Holoubek [Don Pedro Velasquez], Stanisław Igar [Don Gaspar Soarez], Bogumił Kobiela [Senor Toledo], Barbara Krafftówna [Camilla de Tormez], Jadwiga Krawczyk [Donna Inez Moro], Sławomir Lindner [ojciec van Wordena], Krzysztof Litwin [Don Lopez Soarez], Jan Machulski [hrabia Pena Flor], Zdzisław Maklakiewicz [Don Roque Busqueros], Leon Niemczyk [Don Avadoro, herszt Cyganów], Franciszek Pieczka [opętany Paszeko], Beata Tyszkiewicz [Donna Rebecca Uzeda], Aleksander Fogiel [szlachcic walczący z ojcem van Wordena], Ludwik Benoit [ojciec Paszeki], Adam Pawlikowski [Don Pedro Uzeda], Kazimierz Opaliński [szejk - pustelnik]

Montaż:

Krystyna Komosińska

Muzyka:

Krzysztof Penderecki

Scenografia:

Jerzy Skarżyński, Tadeusz Myszorek

Produkcja:

Zespół Filmowy „Kamera”

Kierownictwo produkcji :

Ryszard Straszewski

Nagrody:

  • MFF Edynburg (Szkocja) 1965: wyróżnienie
  • MFF San Sebastian (Hiszpania) 1965: Złote Pióro, nagroda CIDALC
  • MFF Fantastycznych i Grozy Sitges (Hiszpania) 1969: Medal Specjalny
  • Nagroda Krytyki Hiszpańskiej 1971

Cytaty

  • Potocki prowadzi w swej książce żart o wyraźnym podtekście filozoficznym. Powieść emanuje fantastyką, jednak przekazuje myśl głębszą. Kreśli obraz świata ironiczny, odsłaniający mechanizm stosunków międzyludzkich. A więc zabawa, lekka i wdzięczna, lecz nie tylko zabawa. Komedia, lecz komedia gorzka.


    Wojciech J. Has, Dlaczego właśnie Saragossa?, „Ekran” 1964, nr 51

  • Pobrzmiewa w Saragossie Jana Potockiego, a więc i u Hasa, tradycja XVII-wiecznego romansu łotrzykowskiego, ale to właśnie pozwala przystosować to świetne arcydzieło do potrzeb masowego odbiorcy kina w wieku XX (…). Znajdujemy tu jak najbardziej realny historyczny świat kupców, szlachciców, łotrzyków i magów. Znakomicie zrozumiany został w filmie klimat epoki Potockiego: uroki libertynizmu, potężna „voluptas” rządząca oświeceniową koncepcją miłości, drwina antyklerykalna, zmieszanie rzeczy wzniosłych i przyziemnych, dialektyczna jedność przeciwieństw: rozkoszy i śmierci, indywidualizmu i ubóstwienia rozumu.


    Alicja Lisiecka, Obrona Saragossy, „Polityka” 1965, nr 10