Akademia polskiego filmu

Teoretyk i historyk filmu, eseistka, tłumaczka. Ukończyła studia muzykologiczne na Wydziale Historii Uniwersytetu Warszawskiego, pracę naukowo-badawczą rozpoczęła od zagadnień związanych z muzyką filmową. W latach 1955-1973 pracowała w Instytucie Sztuki PAN w Warszawie, była kierownikiem Zakładu Filmu i Telewizji Instytutu Literatury i Kulturoznawstwa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (1973-1986) i Zakładu Filmu i Telewizji Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (od 1986). Kierownik Katedry Teorii Filmu w Instytucie Sztuk Audiowizualnych UJ, a następnie jego dyrektor (do 2007). Członek PAU, Polskiego Towarzystwa Semiotycznego, Deutsche Gesellschaft für Semiotic Studies, International Association for Semiotic Studies. Obecnie profesor w Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi. Jej najważniejsze książki poświęcone były teorii filmu: O dziele filmowym (1970 i 1981), Przedmiot i metody filmoznawstwa (1985), Podstawy wiedzy o filmie (2008), Historia myśli filmowej. Podręcznik (2008). Jest także autorką książek: Film faktów i film fikcji (1977), Historia semiotyki filmu (1993), Rola muzyki w filmie (1996), Twórcza zdrada. Filmowe adaptacje literatury (1998). Była też redaktorem i autorką większości haseł dziesięciotomowego Słownika pojęć filmowych (1991-1998). W ostatniej dekadzie interesują ją przede wszystkim badania porównawcze. Jej monografie Luchina Viscontiego, Urok zmierzchu. Filmy Luchina Viscontiego (2001), i Carlosa Saury, Ten smutek hiszpański (2005), wykorzystują przede wszystkim komparatystyczne metody badań. W ramach nowych zainteresowań napisała dwie monografie twórców chińskich: Odcienie czerwieni. Twórczość filmowa Zhanga Yimou (2010) i Ścieżkami utraconego czasu. Twórczość filmowa Chena Kaige (2012). Obecnie pracuje nad monografią Tiana Zhuangzhuanga. Wypromowała 44 doktorów.

• Wróć do wykładowców